Ιστορίες... του Πόλου

Ένας απο τους συνταξιδιώτες μου και το αεροπλάνο της αερολέσχης του Kangerlussuaq, με φόντο την απεραντοσύνη της σκεπασμένης με πάγο ενδοχώρας της Γροιλανδίας. Εκεί που τελειώνει ο κόσμος, αρχίζει η Γροιλανδία.



Το ότι έχω περάσει λιγότερες ημέρες στο Λονδίνο ή το Παρίσι ή το Βερολίνο απ’ ό,τι στη Γροιλανδία, νομίζω ότι δείχνει ότι οι mainstream τουριστικοί προορισμοί δεν αποτελούν τις πρώτες μου επιλογές. Δεν πιστεύω ότι θα είχα πάει στις παραπάνω μεγαλουπόλεις με τόση ευκολία, αν δεν είχαν κατοικοεδρεύσει εκεί η Χέλγκα και η Αμελί (Ελληνίδες είναι, απλά γουστάρω πολύ τα καλλιτεχνικά τους ονόματα). Μην το εκλάβετε τόσο σαν σνομπισμό, όσο ως πεποίθηση ότι στις κοντινές χώρες μπορείς να πας και αργότερα, όταν δεν θα μπορείς να κάνεις μακρινά ταξίδια για οικογενειακούς, οικονομικούς ή λόγους υγείας.

Η Γροιλανδία πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Σαν προορισμός είχε πάντα αυτό το απρόσιτο, το εξωτικό, το απομονωμένο, το "άβατον" για εμάς τους νοτιοευρωπαίους. Βέβαια είναι ένας πολύ ακριβός προορισμός, αλλά πιστεύω πως η ικανοποίηση που νοιώθεις, καθώς σκέφτεσαι πού έχεις βρεθεί και πόσο μακρυά βρίσκονται οι δικοί σου, σε κάνει να μην μετανοιώνεις για το ότι έδωσες το ένα τρίτο της τιμής ενός ΙΧ, για να πας να δεις φώκιες, φάλαινες, γροιλανδούς και απέραντες άγονες εκτάσεις.

Με θυμάμαι να ονειρεύομαι ένα ταξίδι εκεί, από τότε που διάβαζα τον τόμο G μιας αμερικανικής εγκυκλοπαίδειας της μάνας μου (το λήμμα Greenland ερχόταν αμέσως μετά το λήμμα Greece). Πρέπει να ήμουν 12 χρονών τότε... Κάπου έξι χρόνια αργότερα, σε κάποιο σεμινάριο για τα συστήματα κρατήσεων των αεροπορικών εταιριών, άρχισα και πειραματιζόμουν στα δρομολόγια προς αυτόν τον τόσο όμορφο προορισμό.

Το Σεπτέμβρη του 2006, δεκάξι χρόνια αργότερα, το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Όλα είχαν προετοιμαστεί ένα χρόνο πριν. Το ταξίδι έγινε μέσω Κοπεγχάγης και σαν δώρο στον εαυτό μου έκανα και ένα μονοήμερο ταξίδι στη Στοκχόλμη. Συνολικά, μπήκα σε οκτώ αεροπλάνα, ενώ το ταξίδι διήρκεσε εννιά μέρες. Στη διάρκεια των είκοσι ωρών στον αέρα είχα διάφορες σούπερ εμπειρίες, όπως το να έχω δίπλα μου μία τρελοαμερικάνα «ιεραπόστολο» της εκκλησίας των Μορμόνων, η οποία, επί πέντε ώρες μου έκανε in-flight κήρυγμα (άτιμη Γροιλανδία, είσαι και μακριά!!!!!).

Στα επόμενα posts θα σας δώσω τα highlights από το ταξίδι μου σε αυτήν την μοναδική και υπέροχη χώρα... Ελπίζω να σας αρέσει.