Το ημερολόγιο έδειχνε 17 Νοεμβρίου 1988, όταν για πρώτη φορά έφευγα εκτός Ελλάδας σε ένα τετραήμερο ταξίδι στην Ανκόνα. Θυμάμαι την κάθε διαδρομή με το Ionian Galaxy να διαρκεί 36 ώρες, την ολοήμερη παραμονή στην Ιταλία και την εκδρομή στη μικροσκοπική Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου και τον παράδεισο των καταστημάτων του με τα αφορολόγητα είδη του. Ήμουν 10 ετών τότε...
Δεκαεννιά χρόνια αργότερα, στις 16 Νοεμβρίου 2007, είχα και πάλι την ευκαιρία να ξανακάνω το ίδιο δρομολόγιο, οντας προσκεκλημένος μίας από τις κορυφαίες ναυτιλιακές εταιρείες. Στην πορεία είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τις υπηρεσίες και να κάνω τις δικές μου συγκρίσεις με το ταξίδι που είχα κάνει τότε.
Τότε το ταξίδι διαρκούσε 36 ώρες, τώρα διαρκεί μόνο 19.
Τότε χρειαζόσουν διαβατήριο και ένοιωθες το ότι έφευγες από τη χώρα, τώρα νοιώθεις σαν να επιβιβάστηκες στο Πέραμα και να βγήκες στα Παλούκια της Σαλαμίνας.
Τότε στα πλοία υπήρχε καζίνο με κουλοχέρηδες, τώρα υπάρχουν HotSpots και Internet Booths.
Αν κάτι ήταν ίδιο με τότε, αυτό ήταν ο καιρός και η θάλασσα. Η θέα από το σαλόνι του πλοίου, καθώς μπαίναμε σε μία από τις καταιγίδες της Αδριατικής, προκαλούσε δέος. Η αλήθεια ήταν ότι "κουνηθήκαμε" λίγο, λόγω των ισχυρών ανέμων και των κυμάτων.
Όμως, ο καιρός δεν στάθηκε ικανός να μας χαλάσει τη διάθεση. Οι υπηρεσίες και η φιλοξενία από το σύνολο του πληρώματος ήταν μοναδικές. Οι επισκέψεις στη γέφυρα του πλοίου και το μηχανοστάσιο, καθώς και η προθυμία των μελών να μας περιγράψουν με κάθε λεπτομέρεια τις δραστηριότητες στο πλοίο και τις αρμοδιότητές τους μας εντυπωσίασε, λόγω του ότι αφιέρωσαν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους, προκειμένου να μιλήσουν μαζί μας.
Η Ανκόνα ήταν όμορφη και σαφώς πιο βελτιωμένη από τη θλιβερή πόλη που είχα δει τότε. Παραμένει βέβαια ένα λιμάνι, αλλά, όπως και να το κάνουμε έχει ένα αέρα νοσταλγίας που δύσκολα βρίσκεις σε επαρχιακές πόλεις στην Ελλάδα.
1 σχόλιο:
πολύ καλή η ανάρτηση σου!
Δημοσίευση σχολίου