Της Κορέας (Ημέρα 4η)

Η υπογραφή του "Αιώνιου Προέδρου" Κιμ Ιλ Σουνγκ, από ένα κείμενο όπου εξέθετε τις ιδέες του για την Επανένωση της Κορεατικής Χερσονήσου και που υπέγραψε μία ημέρα πριν το θάνατό του. Ακολούθησε τριετές πένθος...


Τι έγινε πριν:
Αφού τους κατέσχεσαν τα κινητά τηλέφωνα, με το «καλημέρα σας» οι δύο φίλοι έχουν την πρώτη τους επαφή με τις επαναστατικές διδαχές των λαμπρων βορειοκορεάτικων θεαμάτων μαζικής ψυχαγωγίας και επιμόρφωσης. Για να δούμε τι τους επιφυλάσσει η τέταρτη ημέρα του ταξιδιού τους...


Πες μου κι άλλα, πες μου κι άλλα...

Τι χαρά που κάναμε πάλι! Ο ένας από τους οδηγούς μας μας είπε πως θα πηγαίναμε ολοήμερη (ουάου!) εκδρομή στο εξωτικό Καεσόνγκ, το σημαντικότερο λιμάνι της χώρας! Το Καεσόνγκ βρίσκεται 160 χλμ από την ηρωομάνα Πυονγκγιάνγκ, οκτώ χιλιόμετρα από την Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη και τον 38ο Παράλληλο και 70 χιλιόμετρα από τη Σεούλ, την πρωτεύουσα της Νοτίου Κορέας...

Βγήκαμε στον φοβερό αυτοκινητόδρομο, ο οποίος ήταν εντελώς άδειος! Είναι ζήτημα αν είδαμε συνολικά 5 αυτοκίνητα στη διάρκεια των δυόμιση ωρών που κάναμε. Το τοπίο ήταν εντυπωσιακό, καθώς ο αυτοκινητόδρομος διασχίζει δάση, ορυζώνες, λειβάδια, περνάει πάνω από ορμητικούς χειμάρρους, ανάμεσα από πευκόφυτους λόφους και μέσα από κατασκότεινα τούννελ, ορισμένα εκ των οποίων ξεπερνούσαν το χιλιόμετρο. Το ειδυλλιακό σκηνικό πλαισίωναν ορισμένα... οδοφράγματα που ήλεγχαν την εσωτερική διακίνηση των τουριστών, αλλά κυρίως των ντόπιων, οι οποίοι δεν επιτρέπεται να ταξιδέψουν προς κάποια άλλη πόλη, χωρίς πρώτα να έχουν εξασφαλίσει την ειδική άδεια, την οποία παρεμπιπτόντως διέθεταν και οι ξεναγοί μας.

Περάσαμε έξω από την Καεσόνγκ με τις εργατικές της πολυκατοικίες και κατευθυνθήκαμε προς το Πανμουντζόμ, το χωριό που βρίσκεται μέσα στην Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη. Φτάσαμε στο χωριό όπου μας παρέλαβε ένας συνταγματάρχης του Λαϊκού Στρατού της Κορέας και μας ενέταξε σε ένα μεγαλύτερο γκρουπ, αποτελούμενο από θορυβώδεις κινέζους. Η ξενάγηση στα διάφορα κτίρια έγινε κατά ομάδες. Όταν φτάσαμε πλέον στον 38ο Παράλληλο, και είχαμε απέναντί μας τις εγκαταστάσεις των Νοτιο-κορεατών, έγινε το εξής: ο συνταγματάρχης είπε στον ξεναγό μας να βγάλει εμένα και το Νικόλα έξω, για φωτογραφήσουμε με την ησυχία μας, γιατί, όπως είπε, δεν θα επέτρεπε στους κινέζους να κάνουν κάτι τέτοιο, από φόβο μήπως και προκαλέσουν κανένα επεισόδιο με τους Νοτίους. Ας μην ξεχνάμε, πως οι δύο χώρες δεν έχουν υπογράψει, προς το παρόν, τη Συνθήκη Ειρήνης και βρίσκονται σε ανακωχή.

Πανμουντζόμ: Τα οικήματα στα οποία διεξήχθησαν οι διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στην υπογραφή της Ανακωχής. Το μεγάλο κτίριο στο βάθος βρίσκεται στα εδάφη της Νοτίου Κορέας. Το σημείο που στέκονται οι στρατιώτες, ανάμεσα στα οικήματα είναι ο 38ος Παράλληλος.


Τα ωραία συνεχίστηκαν αργότερα, όταν ο «φίλος» μας, ζήτησε να του πούμε τι λένε στην Ελλάδα για τη χώρα του. Εδώ σε θέλω φίλε! Του εξηγήσαμε ότι μας διακατέχουν επαναστατικά και αντι-ιμπεριαλιστικά αισθήματα, ότι στην Ελλάδα ο κόσμος δυνασχετεί με το παιχνίδι των Υπερδυνάμεων στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή και το πόσο πολύ μας λυπεί που η χώρα μας έστειλε στρατιώτες για να πολεμήσουν τους Βορείους. Ευτυχώς, η μύτη μας δε φάνηκε να μεγαλώνει (είναι ήδη αρκετά μεγάλη) κατά τη διάρκεια της «εγκάρδιας» συνομιλίας. Αποχαιρετίσαμε το συνταγματάρχη κάνοντάς του ένα μικρό δώρο (τα τσιγάρα είναι το ιδεώδες δώρο για αυτές τις περιπτώσεις.

Το Παραδοσιακό Ξενοδοχείο της Καεσόνγκ

Επιστρέψαμε στην Καεσόνγκ για να φάμε ένα πλούσιο γεύμα, σε ένα παραδοσιακό ξενοδοχείο. Στη διαδρομή, μας απέτρεψαν από το να φωτογραφήσουμε σκηνές από την καθημερινή ζωή των ντόπιων, υπό το πρόσχημα ότι βρισκόμασταν σε στρατιωτική περιοχή.

Προπαγανδιστική ζωγραφική σε έναν από τους δρόμους της παλιάς πόλης της Καεσόνγκ

Μετά από ένα τόσο πλούσιο γεύμα, τι πιο ωραίο μία επίσκεψη στον τάφο του βασιλιά Κονγκμίν, λίγο πιο έξω από την Καεσόνγκ. Το μέρος ήταν ονειρικό και άξιζε την ανάβαση μέχρι τον τάφο, με γεμάτο στομάχι (κινδυνευσα βέβαια να ξαναδώ ό,τι είχα φάει πριν από λίγη ώρα). Αυτό που μας παραξένεψε ήταν το γεγονός ότι ήμασταν απολύτως μόνοι. Ούτε ένας Κινέζος! Ο λόγος ήταν ότι οι Κινέζοι είναι τόσο προληπτικοί, που δεν επισκέπτονται ταφικά μνημεία.

Ο τάφος του βασιλιά Κονγκμίν

Οι φύλακες του τάφου

Η θέα από τον τάφο. Η πίστη μας βγήκε για να ανέβουμε!

Φτάσαμε αργά το απόγευμα στην Πυονγκγιάνγκ, για να φωτογραφήσουμε το πρώτο από τα μεγαλειώδη μνημεία της βορειοκορεατικής πρωτεύουσας: το Μνημείο των Τριών Προτάσεων του Προέδρου για την Επανένωση...

Το Μνημείο των Τριών Προτάσεων για την Επανένωση

Καθώς η νύχτα έπεσε, η Πυονγκγιάνγκ έγινε ένα ακόμα πιο απόκοσμο σκηνικό, χωρίς φωτισμό στους δρόμους, χωρίς διαφημιστικές πινακίδες. Τα μόνα φώτα που βλέπαμε ήταν αυτά που έβγαιναν από τα παράθυρα των διαμερσιμάτων των εργατικών πολυκατοικιών και εκείνα των μνημείων, τα οποία και έσβησαν ταυτόχρονα στις 11μ.μ. Η ησυχία επέτεινε το πρωτόγνωρο αίσθημα. "Ρε συ, έλα να δεις τι γίνεται έξω!" είπα έντρομος στο Νικόλα "το ακούς εκείνο το φορτηγό;" ρώτησα, δείχνοντάς του ένα φορτηγό στην απέναντι όχθη του ποταμού Ταεντόνγκ, κάπου ένα χιλιόμετρο μακρυά από εμάς...

Pyongyang by night...



Τα υπόλοιπα, καθώς και πολλές άλλες εκπλήξεις, τα συναντήσαμε την επόμενη ημέρα του ταξιδιού μας, σε αυτήν την τόσο παράξενη χώρα...