Ξεκινάμε με την πρώτη…
Η φωτογραφία έρχεται να δώσει νέα τροφή στις διάφορες θεωρίες της συνομωσίας ότι ο Αδόλφος δεν αυτοκτόνησε αλλά ότι ζει ή τουλάχιστον ζούσε, είχε οικογένεια και είχε στήσει τη δική του μικρή οικογενειακή επιχείρηση, αφού πρώτα είχε βγάλει το χρυσό των Ναζί από τη Γερμανία, μέσω της υπεράκτιας εταιρίας του στην Κύπρο (του ξέφυγε ο Θησαυρός του Πριάμου) –όλα αυτά εικάζεται ότι είχαν συμβεί, όταν τουλάχιστον δημιουργήθηκε η εν λόγω πινακίδα. Οι εξαψήφιοι τηλεφωνικοί αριθμοί –προφανώς- αποδεικνύουν ότι η πινακίδα δημιουργήθηκε πριν τεθεί σε εφαρμογή το ΤΕΣΑ (Τελικό Ενιαίο Σχέδιο Αριθμοδότησης) από την ΑΤΗΚ (άρα μιλάμε για πριν το 2001), εκτός κι αν στην Πάφο άργησαν να φτάσουν τα νέα.
Άνω Πάφος
Μένουμε στην Άνω Πάφο, όπου κάποιο κατάστημα θεώρησε προσόν να αναφέρει ότι “η αγγλική ομιλείται καλά”, προφανώς όχι από τα προς πώληση σε αυτό σουβενίρ, ασχέτως αν η επωνυμία είναι γραμμένη σε άπταιστα ελληνικά. Δικό σας:
Συνεχίζουμε την περιδιάβασή μας στο Χρυσοπράσινο Φύλλο και κατευθυνόμεθα προς στη μαγευτική Λευκωσία. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;
Εδώ έχουμε το πασίγνωστο μαγαζί HAVANA (το οποίο προφανώς ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της πρωτεύουσας της Κούβας. Αν και με αέρα καραϊβικής, το πιο πιθανό είναι ότι το κατάστημα εργοδοτεί εκπάγλου καλλονής ανατολικοευρωπαϊκής προέλευσης καλλιτέχνιδες (στην καλύτερη περίπτωση) ή ασιάτισσες που ήρθαν με όνειρα και κατέληξαν στην κονσομασιόν. Βέβαια, η Κύπρος φημίζεται για την ηλιοφάνειά της, γι’ αυτό και ο ιδιοκτήτης φρόντισε να τοποθετήσει και τέντα για τις περιπτώσεις της ολοήμερης λειτουργίας της PUB. Τότε ήταν που και έγινε και το φοβερό rebranding της επιχειρήσεως από HAVANA σε XAVANA. Εξαιρετικά ασήμαντη η λεπτομέρεια πως στα ισπανικά το “H” είναι άηχο…
Hasta la victoria siempre! κι από μένα…
Παρακάτω έχουμε άλλο ένα λαμπρό δείγμα της σχέσης των κατοίκων της Λευκωσίας με την ισπανική γλώσσα και πολιτισμό:
Σε πείσμα όλων όσων υποστηρίζουν ότι οι Κύπριοι διακατέχονται από ξενοφοβικά συναισθήματα, έρχεται η παραπάνω εικόνα για να τους διαψεύσει πανηγυρικά. Βέβαια, το νόημα κάπου χωλαίνει στην πορεία, αφ’ ενός γιατί “me gustas” πάει να πει “μου αρέσεις” και το “metanastes” προφανώς πρόκειται για τη φραγκολεβαντίνικη εκδοχή του ελληνικού “μετανάστες”, το οποίο –προφανώς- ο καλλιτέχνης δεν έγραψε ως “emigrantes”, είτε γιατί δεν θα το καταλάβαιναν οι άλλοι ελληνόφωνοι περίοικοι, είτε γιατί απλά δεν μπορούσε να περάσει από το Σολώνειο Βιβλιοπωλείο (υπάρχει ακόμα;) να αγοράσει το ανάλογο ελληνοισπανικό, ισπανοελληνικό λεξικό. Βέβαια, και το λεξικό να είχε πάρει, θα έπρεπε να είχε κάνει και κάποια μαθήματα ισπανικού συντακτικού και γραμματικής (συμφωνία αριθμών ρήματος και αντικειμένου). Ίσως το λεξικό να βρίσκεται και στα σκουπίδια που πλαισιώνουν το δρώμενο. Λεπτομέρειες…
Συνεχίζουμε με κάτι light, πριν φτάσουμε στην κορυφή (ή πιάσουμε πάτο)…
Το πράγμα μιλάει από μόνο του: αθκιασερός
Το παν είναι να έχεις αυτογνωσία σε αυτή τη ζωή.
Και πάμε στο καλύτερο απ’ όλα:
Η φωτογραφία τραβήχτηκε στην πλαϊνή πλευρά του Παρθεναγωγείου Φανερωμένης. Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω και αν θα πρέπει να κλαίω ή να τραβάω τα μαλλιά μου: Σημειολογικά μιλώντας (μαύρα γράμματα), έχουμε ένα πολύ γνώριμο σλόγκαν που στοιχειώνει την κυπριακή ιστορία, επιχειρώντας να της προσδώσει αναδρομικά το χαρακτηριστικό της ελληνικότητας και μπλα… μπλα… μπλα… Η ελληνικότητα της Κύπρου βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη γνώση ελληνικών του γράφοντος με μαύρο σπρέι, ο οποίος –από άποψη; από καθαρή βλακεία; από εθνική ανάταση;- έκρινε σκόπιμο να χρησιμοποιήσει greeklish για να υποστηρίξει το ακριβώς αντίθετο!
Στον αντίποδα τώρα, έχουμε την παρέμβαση ενός ηθικού μηδενιστή, ο οποίος το μόνο κοινό που είχε με τον προηγούμενο ήταν η παντελής έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων ορθογραφίας (με “ΩΜΕΓΑ” γράφεται ζώον!).
Πάντως εγώ δε συμφωνώ με καμία από τις δύο απόψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου