Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Τριάντα δύο

 

breath-01

Χθες έγινα 32 ετών. Τα τελευταία χρόνια, η ημέρα των γενεθλίων μου έχει καταντήσει να είναι μία μέρα σαν όλες τις άλλες, ίσως και λίγο χειρότερη. Λες και ο Μέρφυ σε θυμάται περισσότερο εκείνη τη μέρα: πήξημο στην Παραλιακή, με τη θάλασσα να σε προκαλεί… ένα ανοιγμένο μπουκάλι μαλακτικού ρούχων στο πορτ μπαγκαζ… συνεχή δρομολόγια με το αυτοκίνητο… τράπεζες… εφορίες… κλπ.

Είναι η μέρα που συνειδητοποιείς περισσότερο από τις άλλες, το ότι είχες διαφορετική ιδέα για το πως σε βλέπουν οι φίλοι και οι γνωστοί σου, είναι η μέρα που ανακατεύονται για άλλη μία φορά τα χαρτιά του παιχνιδιού των σχέσεων και των φιλιών.

Μου άρεσε το ότι κάποιοι με τους οποίους έχουμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό, με θυμήθηκαν και μου τηλεφώνησαν ή μου έστειλαν ένα SMS.

Το καλύτερο το έλαβα από ένα σχετικά νέο φίλο, ο οποίος μαθαίνοντας το ότι έκλεινα τα τριάντα δύο, μου έγραψε: “Κρύβε χρόνια από τώρα, για να έχεις άνεση αργότερα”. Για άλλη μια φορά, συνειδητοποιώ ότι πολλοί φίλοι και γνωστοί πιστεύουν ότι είμαι αρκετά μεγαλύτερος απ’ όσο λέει η ταυτότητά μου. Το ότι θεωρούν ότι είμαι μεγαλύτερος, φυσικά και δεν πιστεύω ότι είναι γιατί με θεωρούν ωριμότερο (εξ άλλου, ούτε εγώ ο ίδιος το πιστεύω αυτό). Μάλλον όντως δείχνω μεγαλύτερος ή πιο κουρασμένος απ’ όσο είμαι και απλά αυτοί τηρούν τα προσχήματα.

Το θέμα είναι ότι μετά από περιπέτειες, μπορώ πλέον να πω ότι νοιώθω όσο δείχνει η ταυτότητά μου, όχι όσο δείχνει η εμφάνισή μου. Είναι ίσως η πρώτη φορά που θα έβρισκα την ευχή “να τα εκατοστήσεις” να με κάνει να νοιώθω άβολα. Τι μπορείς να χαρείς με την ίδια χαρά που το χαίρεσαι τώρα, όταν είσαι εκατό ετών;

Χθες έγινα 32 ετών.

1 σχόλιο:

Tanila είπε...

Σε λίγο θα γίνω 34.
Αν δεν πεθάνω όσο είμαι ακόμα στα 33 δηλαδή.
Μια γυναίκα που αποκαλύπτει την ηλικία της, μπορεί να μαρτυρήσει τα πάντα.