Τριάντα δύο

 

Χθες έγινα 32 ετών. Τα τελευταία χρόνια, η ημέρα των γενεθλίων μου έχει καταντήσει να είναι μία μέρα σαν όλες τις άλλες, ίσως και λίγο χειρότερη. Λες και ο Μέρφυ σε θυμάται περισσότερο εκείνη τη μέρα: πήξημο στην Παραλιακή, με τη θάλασσα να σε προκαλεί… ένα ανοιγμένο μπουκάλι μαλακτικού ρούχων στο πορτ μπαγκαζ… συνεχή δρομολόγια με το αυτοκίνητο… τράπεζες… εφορίες… κλπ.

Είναι η μέρα που συνειδητοποιείς περισσότερο από τις άλλες, το ότι είχες διαφορετική ιδέα για το πως σε βλέπουν οι φίλοι και οι γνωστοί σου, είναι η μέρα που ανακατεύονται για άλλη μία φορά τα χαρτιά του παιχνιδιού των σχέσεων και των φιλιών.

Μου άρεσε το ότι κάποιοι με τους οποίους έχουμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό, με θυμήθηκαν και μου τηλεφώνησαν ή μου έστειλαν ένα SMS.

Το καλύτερο το έλαβα από ένα σχετικά νέο φίλο, ο οποίος μαθαίνοντας το ότι έκλεινα τα τριάντα δύο, μου έγραψε: “Κρύβε χρόνια από τώρα, για να έχεις άνεση αργότερα”. Για άλλη μια φορά, συνειδητοποιώ ότι πολλοί φίλοι και γνωστοί πιστεύουν ότι είμαι αρκετά μεγαλύτερος απ’ όσο λέει η ταυτότητά μου. Το ότι θεωρούν ότι είμαι μεγαλύτερος, φυσικά και δεν πιστεύω ότι είναι γιατί με θεωρούν ωριμότερο (εξ άλλου, ούτε εγώ ο ίδιος το πιστεύω αυτό). Μάλλον όντως δείχνω μεγαλύτερος ή πιο κουρασμένος απ’ όσο είμαι και απλά αυτοί τηρούν τα προσχήματα.

Το θέμα είναι ότι μετά από περιπέτειες, μπορώ πλέον να πω ότι νοιώθω όσο δείχνει η ταυτότητά μου, όχι όσο δείχνει η εμφάνισή μου. Είναι ίσως η πρώτη φορά που θα έβρισκα την ευχή “να τα εκατοστήσεις” να με κάνει να νοιώθω άβολα. Τι μπορείς να χαρείς με την ίδια χαρά που το χαίρεσαι τώρα, όταν είσαι εκατό ετών;

Χθες έγινα 32 ετών.

TRASH ME! (reloaded)

Σας το υποσχέθηκα και σας το παρουσιάζω:
Κατηγορία: “Ανωρθώγραφα”

Το “ΨΑΛΥΔΙΑ” μάλλον βγαίνει από το “ΜΟΛΥΒΙΑ”

Κατηγορία: “Απαγορεύσεις”

Το ελληνικό κείμενο έχει περισσότερα λάθη από το αγγλικό.

Κατηγορία: “Global Village”

Τι να πρωτοθαυμάξεις εδώ; Το αντικαπνιστικό μήνυμα και μάλιστα σε ανοικτό χώρο; Την άριστη γνώση των αγγλικών (PLEASE); Την καταγραφή του ρηματικού ουσιαστικού βάσει της προφοράς στο μγιούτιφουλ Σάουθ Κάρολαϊνα; Τη χρήση γραμμάτων του νορβηγικού αλφαβήτου στο NØ; Το χαλαμάντουρο; Το απαγορευτικό για τη στάθμευση;


Μαθήματα αγγλικών για αρχαρίους.

Κατηγορία: “Xanax”

Δεν μπορώ να πω τίποτα…

Κατηγορία: “Γραφειοκρατία αγάπη μου”
Τσιγάρα – Ξύδια - Σκυλιά

Κατηγορία: “Πατριωτισμός του Κώλου”

Straight turks, remember your wives’ birthdays!

Κατηγορία: “Μια ιταλίδα από τον Κοτσιάτη”

Λαμπρό δείγμα σχέσης των κυπρίων με την ιταλική γλώσσα και πολιτισμό.

Κατηγορία: “Ανένταχτα”

Ο Βαρνάβας δεν είναι πλέον Αποστόλου.

Πιάνοντας το Μάη στην Κύπρο…

  Το μπλογκ βρήκε το Kangerlussuaq του στην Κύπρο και εξακολουθεί να ζει το μύθο του εκεί. Πρωτομαγιά βρέθηκα στη Λευκωσία για την καθιερωμένη πλέον –εκτός των άλλων- επίσκεψη στο Ομεριέ. ΟΚ, το παραδέχομαι ότι ήταν η πρώτη στάση στη Λευκωσία.

Στη συνέχεια πέρασα από τη Φανερωμένη για να τιμήσω το θεσμό των “Καλών Καθουμένων”

Οι ήχοι των τυμπάνων (του πολέμου;) μας έφεραν στα γραφεία της Π.Ε.Ο., όπου μόλις είχε ολοκληρωθεί η Πρωτομαγιάτικη πορεία, ενώ η μεσημεριανή βροχή μας πέτυχε την ώρα που πίναμε καφέ στο πολιτιστικό κέντρο της Χρυσαλινιώτισσας.

 

Εν μέσω καταιγίδας αποφασίσαμε να ανέβουμε στο Φικάρδου, όπου και μας υποδέχθηκε η τοπική celebrity, αίγια Λάσσυ.

 

Κυριακή πρωί κατεβήκαμε Λεμεσό για καφέ στο Blue Berry στον Άγιο Τύχωνα, ενώ το απόγευμα επέστρεψα στο μαγικό αεροδρόμιο της Λάρνακας για την πτήση της επιστροφής.

 

Κι επειδή δεν υπάρχει γάμος χωρίς δάκρυα και κηδεία χωρίς γέλιο σύντομα θα ακολουθήσει και το trash ανθολόγιο των τελευταίων επισκέψεων :-P

Ποιος;

Το βρήκα σήμερα στο YouTube. Δύο καταπληκτικές φωνές της σύγχρονης τουρκικής μουσικής, η Candan Erçetin και ο Teoman, με ένα τραγούδι του δεύτερου, που μιλάει κατ’ ευθείαν στην καρδιά μας.

Ποιος θα είναι αυτός που θα βρίσκεται τώρα πια στο κρύο μου κρεβάτι όταν θα ξυπνάω;

Ποιος θα ακούσει την καρδιά μου και θα δει το πρόσωπό μου σαν κάτι όμορφο;

Ποιος θα με κρατήσει την τελευταία στιγμή, καθώς το σώμα μου θα πέφτει στο κενό κι ενώ θα εύχομαι να μην πετάξει μακριά η ανάσα που πήρα από το στόμα του;

Εμείς είμαστε αυτοί που σε αυτόν τον κόσμο που μεγαλώνει καθώς αλλάζει, ερωτοτροπούσαμε με άλλους, ενώ σκεφτόμασταν ο ένας τον άλλο.

Ποιος θα είναι αυτός που θα με κάνει να αγαπήσω με την καρδιά του, θα με κάνει να πιστέψω στην αγάπη και θα με αποκοιμίσει με την ανάσα του;

Ποιος θα είναι αυτός που θα με ζεστάνει με τη σάρκα του, που θα με κάνει να νοιώθω το σπίτι μου και πάλι ζεστό, όπως τότε που γύριζα από το σχολείο το χειμώνα;

Ποιος θα με κρατήσει την τελευταία στιγμή, καθώς το σώμα μου θα πέφτει στο κενό κι ενώ θα εύχομαι να μην πετάξει μακριά η ανάσα που πήρα από το στόμα του;


Εμείς είμαστε αυτοί που σε αυτόν τον κόσμο που μεγαλώνει καθώς αλλάζει, ερωτοτροπούσαμε με άλλους, ενώ σκεφτόμασταν ο ένας τον άλλο.