Long Weekend στο Çeşme

Υποδοχή μπουτίκ ξενοδοχείου στο Alaçatı, μιλάμε για πραγματικό Κέρβερο...

Το Σεπτέμβρη που μας πέρασε έκανα το καλύτερο long weekend της χρονιάς. Μετά από πρόσκληση δύο πολύ αγαπητών φίλων (κάποια στιγμή πρέπει να σας γράψω και πώς τους γνώρισα) αποφάσισα να επισκεφθώ ένα από τα ομορφότερα τουριστικά θέρετρα της Τουρκίας.

Το δρομολόγιο από τη Χίο, το εκτελούν -αν δεν κάνω λάθος- τέσσερα πλοία. Έτσι, έχουμε τρία τουρκικά: τα Ertürk 1, Ertürk 2 και Chios και ένα ελληνικό, το Σαν Νίκολας. Το ένα χειρότερο από το άλλο. Τα Ertürk επιτρέπουν on-line booking, το Chios είναι το πιο μεγάλο από όλα (τύπου "παντόφλα") και το Σαν Νίκολας επιπλέει επειδή ο Άγιος κάνει το θαύμα του.

Το υπερσύγχρονο -λέμε τώρα- Ertürk II, ένα από τα τέσσερα "ποντοπόρα" που σε κάνουν να εκτιμήσεις τα cult πλεούμενα τύπου Ρομίλντα και Δημητρούλα

Το Çeşme, του οποίου η ελληνική ονομασία ήταν Κρήνη, είναι μία μικρή όμορφη παραλιακή πόλη. Εντυπωσιακή αίσθηση τάξης και καθαριότητας, άριστη σήμανση των δρόμων, φαρδιές λεωφόροι και ευγενικοί κάτοικοι. Οι τοπικές αρχές φαίνεται πως εκμεταλλεύτηκαν τους ισχυρούς ανέμους που πνέουν συνήθως, και το Çeşme ηλεκτροδοτείται με ρεύμα που παράγεται από τις ανεμογεννήτριες του Alaçatı.

Το κάστρο του Çeşme

Στην περιοχή υπάρχουν ορισμένα καταπληκτικά ξενοδοχεία. Προσωπικά, επέλεξα το Radisson Blu Çeşme Resort & Spa, ίσως το καλύτερο ξενοδοχείο της περιοχής, όπου με €120 είχα ένα καταπληκτικό Superior δωμάτιο. Αναπόφευκτη η σύγκριση με το τι προϊόν θα μπορούσες να έχεις με τα ίδια λεφτά σε ένα τουριστικό νησί στην Ελλάδα.

Εντυπωσιακή -και άχρηστη- λεπτομέρεια, το ότι από το δωρεάν Wi-Fi του ξενοδοχείου, προσέφερε πρόσβαση σε διάφορα site, απαγορευμένα στην Τουρκία, όπως το YouTube. Όχι πως χρειαστήκαμε το internet.

H θέα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου

Στα Αλάτσατα (Alaçatı)

Παλιό ελληνικό σπίτι στα Αλάτσατα (Alaçatı)

Siga - Siga, όπως λέμε: Yavaş - Yavaş

Ελληνικό εστιατόριο στο Alaçatı

Ίσως το καλύτερο απ' όλα ήταν οι ίδιοι οι φίλοι μου, οι οποίοι φρόντισαν, ώστε το ταξίδι να μείνει αξέχαστο από κάθε άποψη. Ίσως ακούγεται κοινότυπο, αλλά τελικά δεν είχε τόσο σημασία το πού βρισκόμουν, όσο το ότι είχα μαζί δύο εξαιρετικούς και αυθόρμητους ανθρώπους. Και ήταν λίγες μέρες αργότερα, όταν ξαναβρεθήκαμε στην Αθήνα, όταν εκείνοι ξεκινούσαν το δικό τους ταξίδι: Ελλάδα, Ιταλία, Μαυροβούνιο, Κροατία, Σλοβενία, Αυστρία, Ελβετία και Γαλλία πάνω σε μία μηχανή. Έπρεπε να τους πιάσουν τα κρύα του Οκτωβρίου για να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να συνεχίσουν για Κρήτη, Θήρα, Νάξο και Πάρο (και μετά νομίζω ότι κάνω ταξιδιωτικές υπερπαραγωγές)...

Οι περιπέτειες στη Γείτονα συνεχίζονται...

Ελληνικό σπίτι στο Alaçatı