NUUK: Μα, είναι αυτή πρωτεύουσα χώρας;

H περιοχή του Kolonihavn στο Nuuk και, στο βάθος, το όρος Sermitsiaq

To Nuuk είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Γροιλανδίας. Η ιστορία της ξεκινάει κάπου στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα, όταν εγκαταστάθηκε εκεί ο νορβηγός ιεραπόστολος Hans Egede, προκειμένου κηρύξει τον Προτεσταντισμό σε μία μικρή κοινότητα Βίκινγκς, οι οποίοι πιστευόταν, ότι επειδή είχαν εκγκατασταθεί εκεί πριν από τη Μεταρρύθμιση, είχαν παραμείνει καθολικοί (πάντοτε αγνά τα κίνητρα των ανα τον κόσμο εκκλησιών).

Ο Egede εγκαθίσταται συν γυναιξί και τέκνοις σε ένα μικρό νησί στα ανοικτά της περιοχής όπου βρίσκεται η σημερινή πόλη, το οποίο πήρε το πολύ αισιόδοξο όνομα Håbets Ø, δηλαδή, Νήσος της Ελπίδας. Αυτό έγινε το 1721, όμως ο Egede δεν βρήκε απολύτως κανέναν ευρωπαίο στην περιοχή. Στα 1729, άρχισε να βαπτίζει ορισμένους ντόπιους και να μεταφράζει τη Βίβλο στα Γροιλανδικά (Trivia: όσοι από εσάς ασπάζεστε τον σχετικισμό, θα χαρείτε όταν μάθετε ότι στην Κυριακή Προσευχή, αντι για τον "επιούσιο άρτο", η μετάφραση κάνει λόγο για "επιούσιο φώκια"!).

Τέλος πάντων, εκείνη την εποχή ήταν που ιδρύθηκε το Godthåb το οποίο στα τέλη του 20ου αιώνα ονομάστηκε Nuuk. "Godthåb" στα δανικά σήμαινε "Καλή Ελπίδα". Αντιθέτως, το τοπωνύμιο "Nuuk" είναι καθαρά γεωγραφικός προσδιορισμός και σημαίνει "Το Ακρωτήριο". Γιατί το ονόμασαν έτσι; Δείτε την παρακάτω αεροφωτογραφία από τη δημοτική ιστοσελίδα του Nuuk και θα καταλάβετε καλύτερα...

Από την κατατοπιστικότατη φωτογραφία και μόνον, γίνεται αντιληπτό το ότι ο επισκέπτης δε χρειάζεται περισσότερο από μία ημέρα με καλό καιρό, για να τη δεί και μισή ώρα περπάτημα από για να περπατήσει από τη μία άκρη της μέχρι την άλλη. Ως πόλη, το Nuuk δε λέει και πολλά πράγματα. Αυτό το οποίο πραγματικά αξίζει είναι η υπέροχη άγρια φύση της Γροιλανδίας, για την οποία θα μιλήσω σε κάποιο άλλο post. Ο κύριος δρόμος της πόλης ονομάζεται Aqqusinerssuaq και σημαίνει "η μεγάλη οδός". Είναι ο δρόμος που περνάει από το κέντρο της νέας πόλης και καταλήγει στο λιμάνι.

Το εμπορικό λιμάνι και ο επιβατικός σταθμός είναι ένα μέρος απίστευτα καταθλιπτικό και βρώμικο, με εκατοντάδες κοντέινερς στοιβαγμένα κατά μήκος του κυματοθραύστη. Μόνιμο γνώρισμα του λιμανιού του Nuuk είναι η παλίρροιά του, με αποτέλεσμα η επιβίβαση στα πλεούμενα να γίνεται μέσω μίας ξύλινης σκάλας, γνωστη και σαν Tidevandstrappen (κλίμακα των παλιρροιακών υδάτων). Πάνω από το λιμάνι δεσπόζουν τα διάφορα συγκροτήματα πολυκατοικιών.

Αν κάτι αποτελεί αξιοθέατο σε αυτήν την πόλη, αυτό είναι το πλήθoς των πολυκατοικιών. Η μαζική στέγαση, επεβλήθη από τους Δανούς, με πρόσχημα τις φτωχές συνθήκες υγιεινής των Ίνουιτ στους παραδοσιακούς οικισμούς. Η μετεγκατάσταση των ντόπιων ήταν υποχρεωτική. Πίσω από αυτές τις αποφάσεις όμως, κρυβόταν η ανάγκη της Δανίας για ανάπτυξη της βιομηχανίας επεξεργασίας αλιευμάτων και η συνεπαγόμενη ζήτηση εργατικών χεριών. Τα Blok, όπως ονομάζονται αυτές οι πολυκατοικίες, είναι σήμερα ο τομέας της πόλης που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της. Kάθε Blok έχει έναν κωδικό αριθμό ή γράμμα. Το μεγαλύτερο από αυτά είναι το Blok P, στην Prinsessevej με μήκος 64 διαμερισμάτων και ύψος πέντε ορόφων είναι ένα πραγματικά εντυπωσιακό αξιοθέατο, που δεν αφήνει κανέναν απροβλημάτιστο...

Το σκηνικό αλλάζει λίγο προς το καλύτερο, αν περπατήσει κανείς προς τα δυτικά, εκεί που βρίσκεται το Kolonihavn, το παλιό αποικιακό λιμάνι. Στο δρόμο προς το Kolonihavn βρίσκεται και το κτίριο του κοινοβουλίου. Όταν περνάς απ' έξω έχεις την εντύπωση ότι κάποιος έμαθε ότι έρχεσαι και φρόντισε να μαζέψει τα πρόβατα, που μάλλον έβοσκαν εκεί πριν περάσεις εσύ από εκεί και τα δείς. Δεν εξηγείται αλλιώς το βουκολικό setting του Κοινοβουλίου....

Αλλά, ας μην ξεχνάμε και τις contemporary αρχιτεκτονικές απόψεις των Γροιλανδών, που υλοποιήθηκαν μέσα από την ανέγερση του πολιτιστικού κέντρου Katuaq, το οποίο μοιάζει με την Aurora Borrealis, το εντυπωσιακό φαινόμενο των ουρανών της Αρκτικής, που είναι γνωστό σε εμάς σαν Βόρειο Σέλας. Λένε ότι στο Katuaq θα βρείτε τον καλύτερο cappuccino σε ολόκληρη την Αρκτική. Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο ευσταθεί αυτό...

Πάντως, ο περίπατος στο Kolonihavn είναι αρκετά ευχάριστος! Δε θα βρείτε βέβαια καφετέριες, όπως συνήθως συμβαίνει στους παλιούς τομείς των πόλεων. Αντιθέτως, θα βρείτε τα δείγματα της παραδοσιακής γροιλανδικής και αποικιακής αρχιτεκτονικής των Δανών. Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει σε αυτόν τον τόσο όμορφο τομέα της πόλης και ο παραθαλάσσιος δρόμος θα σας θυμήσει ότι βρίσκεστε σε κάποιο παραλιακό οικισμό της Σκανδιναβίας.

Εκεί βρίσκεται και το Εθνικό Μουσείο της Γροιλανδίας. Η επίσκεψη στην αίθουσα με τις μούμιες από το Qilakitsoq είναι μία εμπειρία ζωής. Σε μία σκοτεινή αίθουσα, θα βρείτε τρεις γυάλινες θήκες με τις μούμιες τριών γυναικών και ενός βρέφους έξι μηνών. Η ιστορία μας πάει πίσω στο 1475, όταν ετάφησαν στο Qilakitsoq (το τοπωνύμιο σημαίνει "Εκεί που ο ουρανός κατεβαίνει στη γη") κάποιες γυναίκες με τα παιδιά τους, όλοι τους ντυμένοι με βαριά χειμωνιάτικα ρούχα που θα τους προστάτευαν στο μακρύ ταξίδι τους στον παγωμένο κόσμο των νεκρών. Η φωτογράφηση στο μουσείο επιτρέπεται, με την προϋπόθεση ότι δε θα χρησιμοποιηθει φλας στην αίθουσα με τα εκθέματα του Qilaqitsoq. Η ιστορία είναι πραγματικά συγκινητική, μια και οι εξετάσεις έδειξαν πως όλοι οι νεκροί φαίνεται πως έπασχαν από ανίατες ασθένειες και ίσως για αυτό το λόγο, είχαν ταφεί μακρυά από τον οικισμό του Uumaannaq. Κανείς δεν θα μάθει τί είχε συμβεί εκείνη την ημέρα...

To ξενοδοχείο Hans Egede αποτελεί την καλύτερη λύση για τους επισκέπτες της πόλης. Πεντακάθαρο, με υπέροχο πρωινό, ευγενέστατο προσωπικό και καταπληκτικά εστιατόρια, είναι σίγουρο ότι δε θα σας δυσαρεστήσει. Τα δωμάτια είναι ευρύχωρα και προσφέρουν μία άνετη διαμονή. Το μόνο κακό είναι ότι η διαμονή εκεί θα σας κοστίσει γύρω στα €200 την ημέρα. Μη συμβιβαστείτε με τίποτα λιγότερο όμως. Με δεδομένο ότι βρίσκεστε στην Αρκτική και έχετε κάνει ένα μοναδικό ταξίδι, σίγουρα αξίζει τα λεφτά του. Μοιάζει λίγο με showroom IKEA ή μου φαίνεται;