Καθαροδευτέρα "on the Rock"

Macaca Sylvanus

Η ιδέα να "πεταχτώ" μέχρι το "Βράχο", μου ήρθε κάπως απροσδόκητα, το Σεπτέμβρη που μας πέρασε. Είναι απίστευτο το πόσους ενδιαφέροντες λόγους μπορείς να βρεις για να επισκεφθείς αυτήν την τόσο μικρή γωνιά της Ευρώπης. Η μοναδική βρετανική κτήση στην ηπειρωτική Ευρώπη, με τη μοναδικό πολυπολιτισμικό χαρακτήρα, την ιδιαίτερη συνύπαρξη θρησκειών, γλωσσών, αρχιτεκτονικών ρυθμών, αποτελεί παράλληλα έναν φορολογικό παράδεισο, διαθέτει ένα αυστηρά προστατευόμενο εθνικό πάρκο, κάνει τις συναλλαγές της στο δικό της νόμισμα και διαθέτει το απίστευτο αεροδρόμιο του North Front, το οποίο απέχει από το κέντρο του Γιβραλτάρ, μόλις επτά λεπτά με τα πόδια, λιγότερο από δύο λεπτά από τα σύνορα με την Ισπανία και ο διάδρομός του, τέμνεται καθέτως από δρόμο και πεζόδρομο.

Πρωί Παρασκευής, ξεκίνησα για το Λονδίνο, με την προγραμματισμένη πτήση της British Airways. Έφτασα στην ώρα μου στο καταπληκτικό T5 του Heathrow και στη συνέχεια ξεκίνησα με το προγραμματισμένο λεωφορείο της National Express με επόμενο προορισμό το Gatwick North Terminal, απ' όπου αναχωρεί η easyJet. Ήταν περίπου 7:30 το απόγευμα, όταν το Airbus 319 της easyJet ακουμπούσε στον μόλις 1700 μέτρων διάδρομο του North Front, που δημιουργήθηκε από τις επιχωματώσεις των Βρετανών, με αποτέλεσμα και τα δύο άκρα του να βρίσκονται στη θάλασσα.

Το Σάββατο ο καιρός μας τα χάλασε. Όλη την εβδομάδα έβλεπα κάθε βράδυ το δελτίο καιρού της ΕΤ3 με τον Αρναούτογλου, με τα μάτια καρφωμένα στο κάτω αριστερό μέρος της οθόνης, όπου βρισκόταν η νότια Ιβηρική, όταν φυσικά δε βρισκόταν εκεί ο πισινός του Αρναούτογλου. Φυσικά είχα προετοιμαστεί, αλλά δεν είναι εκνευριστικό να έχεις κάνει ετοιμασίες από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο και να σου τα χαλάει τελευταία στιγμή ο καιρός; Τέλος πάντων, αποφάσισα να μην πτοηθώ από την αντιξοότητα και ξεκίνησα την πρωινή μου βόλτα στην πόλη. Πρώτη στάση μου το Μουσείο, κάτω από τη Main Street, πολύ κοντά στο ξενοδοχείο Bristol και μία από τις εβραϊκές συναγωγές. Μην περιμένετε να δείτε και πολλά εντυπωσιακά εκθέματα: ένα εισαγωγικό βίντεο, ορισμένα προϊστορικά ευρήματα, μετάλλια και διακριτικά των Άγγλων, στολές και διάφορα άλλα προσωπικά είδη των ναυάρχων, όπως πιστόλια, στολές, καραβάνες, κηροπήγια, παγούρια και μπιζουτιέρες (!) . Oh, dear, πρέπει να περνούσαν πολύ ωραία τότε στο στόλο, να δεις που από κει εμπνεύστηκε ο Σακελλάριος "την Αλίκη στο Ναυτικό" . Φωτογραφίες δεν έβγαλα (απαγορεύεται, και να είστε σίγουροι ότι παρακολουθούν κάθε σας βήμα εκεί μέσα). Τα τρία εντυπωσιακότερα -κατ’ εμέ- εκθέματα είναι α) μία μακέτα του Βράχου από τα τέλη του 19ου αιώνα, που καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη αίθουσα του Μουσείου, β) το αραβικό χαμάμ στο υπόγειο και γ) μία αιγυπτιακή μούμια που βρέθηκε να επιπλέει από κάποιους ισπανούς ψαράδες στον κόλπο του Γιβραλτάρ. Το διάσημο κρανίο του ανθρώπου του Νεάντερταλ, δεν εκτίθεται, αλλά στη θέση του εκτίθεται το αντίγραφο. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη συλλογή ήταν κλειστή.

Συνέχισα τη βόλτα μου μέσα στη βροχή. Ξαναβγήκα στη Main Street και κατευθύνθηκα προς την Πλατεία των Πυριτιδαποθηκών (Casemates Square). Από εκεί βγήκα από την παλιά πόλη ελπίζοντας ότι θα έβγαινα στο αεροδρόμιο. Δυστυχώς, δυστυχώς, δυστυχώς, φαίνεται πως η μόνη ευθεία σε αυτή τη χώρα είναι ο διάδρομος του GIB, και αντί για τον αερολιμένα κατέληγα στο λιμένα. Πέρασα από το Victoria Stadium την ώρα που η easyJet προσγειωνόταν.

Γιβράλταρ: Η Πλατεία των Πυριτιδαποθηκών (Casemates Square)

Δυστυχώς, το τελεφερίκ που ανεβάζει τους τουρίστες στη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του βράχου ήταν κλειστό λόγω ισχυρών ανέμων. Ζοχαδιάστηκα, δεν το αρνούμαι. Έκανα μια βόλτα στους Βοτανικούς Κήπους Alameda, ένα μικρό παράδεισο, έξω από την παλιά πόλη, κοντά στο σταθμό βάσης του τελεφερίκ.

Σύντομο πέρασμα και από το Κοιμητήριο του Τραφάλγκαρ, στη μνήμη εκείνων που πέθαναν στην ομώνυμη μάχη. Αξιοπερίεργο βέβαια ότι μόνο δύο απ' όσους αναπαύονται εδώ, πέθαναν στη μάχη του 1805.

Το Κοιμητήριο του Trafalgar

Ενώ όλη τη νύχτα είχαμε ξαστεριά, με ολόκληρο το νυχτερινό Algeciras να φαίνεται από το παράθυρο του δωματίου, η Κυριακή ξεκίνησε με συννεφιά. Πετάχτηκα μέχρι το σταθμό του τελεφερίκ, περνώντας τα γραφικά δρομάκια της παλιάς πόλης και την Πλατεία του Δημαρχείου, μέχρι που διαπίστωσα ότι το τελεφερίκ δεν θα εκτελούσε για την ώρα, τα δρομολόγια, λόγω άσχημου καιρού. Να σημειωθεί ότι ο καιρός ήταν σαφέστατα βελτιωμένος σε σχέση με χθες. Όταν το τελεφερίκ δεν λειτουργεί, ορισμένα ταξί, σε συνεργασία με κάποιον τουριστικό οδηγό ή γραφείο, αναλαμβάνουν την εκδρομή με minibus. Δεν το έκανα, αφ' ενός γιατί θα έπρεπε για μιάμιση ώρα να είμαι στριμωγμένος με άλλους 10 σε ένα βαν, αφ'ετέρου γιατί ο ήλιος είχε αρχίσει να βγαίνει και εγώ ο αφελής πίστευα ότι το τελεφερίκ θα άνοιγε. Το μεσημεράκι αποφάσισα να πάρω το λεωφορείο Νο2 για την Άνω Πόλη (Upper Town) και να καταλήξω στο Αραβικό Οχυρό (Moorish Castle), το οποίο δεσπόζει στο βράχο. Όλο αυτό μου κόστισε μόλις £0,90 με επιστροφή. Βαριέμαι να γράφω τη συγκλονιστική ιστορία του Οχυρού, που χτίστηκε γύρω από ένα άλλο οχυρό που είχα χτιστεί το 1160. Το εσωτερικό είναι σαφώς εντυπωσιακό. Μέχρι και βασιλικά λουτρά είχε μέσα. Αυτό όμως που θα σας εντυπωσιάσει περισσότερο, είναι η θέα και ο τρόπος που το μικροσκοπικό αστικό λεωφορείο ελίσσεται στα στενά και ανηφορικά σοκάκια της Άνω Πόλης.

Το Αραβικό Οχυρό

Το δημαρχείο του Γιβραλτάρ

Στην Παλιά Πόλη

Αφού συμβουλεύτηκα το πρόγραμμα των αφίξεων (ας όψεται το planespotting), αποφάσισα να ξαναέρθω το απόγευμα. Φτάνω λοιπόν το απόγευμα, έχοντας ξεγράψει οριστικά το ότι δε θα ανέβαινα με το τελεφερίκ στο βράχο σε αυτό το ταξίδι, με ελαφριά βροχούλα, η οποία μετά σταμάτησε και μετά ξαναξεκίνησε. Το οχυρό είχε κλείσει, οπότε αποφάσισα να περιμένω λίγο, μήπως και πετύχω καμιά προσγείωση στον 09. Δυστυχώς δεν πέτυχα αυτό που είχα σχεδιάσει, πέτυχα όμως κάτι πολύ καλύτερο.

Πήρα το λεωφορείο για το Europa Point, το υποτιθέμενο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης. Αυτό φυσικά δεν ισχύει, διότι είναι γνωστό ότι το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης είναι στην Tarifa της Ισπανίας και ότι το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης είναι η δική μας Γαύδος. Πέρα από τη μία από τις Ηράκλειες Στήλες, το Europa Point σας προσφέρει απλόχερα, απεριόριστη θέα προς Μεσόγειο, Ατλαντικό και Μαρόκκο, με δεκάδες πλοία να περνούν το separation zone (όπως συμβαίνει με τα οχήματα, όπου οδηγούμε σε μία προκαθορισμένη πλευρά του δρόμου -σαν τους ανθρώπους ή σαν τους Άγγλους-, όπως είχε πει κι ένας φίλος, έτσι και στη ναυτιλία η πορεία των πλοίων σε ένα συγκεκριμένο χώρο ορίζεται από την κατέυθυνσή τους). Στο ίδιο σημείο υπάρχει ένας φάρος του 1841 και ένα τέμενος που χτίστηκε το 1997, με δωρεά του τότε βασιλιά Φαχντ της Σαουδικής Αραβίας.

Στο Γιβραλτάρ ακόμα και οι μακάκοι κάνουν planespotting...

Πρόκειται για ένα εκπρόσωπο του είδους Macaca Sylvanus. Σας θυμίζει τίποτα; Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα που ζούμε, το συγκεκριμένο είδος έγινε γνωστό μέσα από την εκπομπή του γνωστού Τηλεοπτικού Ανθρωποειδούς (ονόματα δε λέμε), που είχε το θράσος και μοντάριζε βίντεο με αυτό το τόσο όμορφο ζώο, άλλοτε με το κεφάλι πολιτικών, άλλοτε με το κεφάλι του Καρβέλα. Μην το ψάχνετε. Είναι πανέξυπνα και πανέμορφα ζώα. Καταλαβαίνουν ότι ασχολείσαι μαζί τους και το παίζουν αδιάφοροι. Μην πέσετε όμως στην παγίδα και τους ταΐσετε, γιατί αν σας πιάσουν, το πρόστιμο μπορεί να φτάσει και τις £500. Ο λόγος είναι απλός: ζουν σε ημιάγρια κατάσταση, είναι φυτοφάγα ζώα, ο Βράχος τους προσφέρει αυτά που χρειάζονται και δε χρειάζεται να μάθουν να εξαρτώνται από σας. Άσε που να τους ταΐζεις ζωικά προϊόντα, όπως το σάντουιτς ή το χάμπουργκερ που πήρες μαζί σου για να φας στην εκδρομή, είναι ενάντια στη φύση και το διαιτολόγιό τους.Άχρηστη πληροφορία της ημέρας. Τα μέλη του είδους Macaca Sylvanus, δεν έχουν ουρά. Ο θρύλος λέει ότι έφτασαν στο Γιβραλτάρ από την Αφρική, περνώντας από ένα υποθαλάσσιο τούνελ. Πιο πεζοί επιστήμονες διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, με τη φαιδρή ιστορία ότι δήθεν τους έφεραν οι Βρετανοί από την Αφρική για να τους έχουν ως pets και να εξασκούνται στο σημάδι με τα όπλα τους. (Μα είμαστε σοβαροί; Οι Βρετανοι δε φέρθηκαν ποτέ έτσι σε κανέναν!). Άλλος θρύλος λέει ότι όταν εξαφανιστεί και ο τελευταίος πίθηκος από το βράχο, θα έχει έρθει και η ώρα να φύγουν και οι Βρετανοί. Μμμμ, ωραίος παραλληλισμός!

Αξίζει να σημειωθεί πως ολόκληρο το Εθνικό Πάρκο του Βράχου είναι μία αυστηρά ελεγχόμενη περιοχή, όπου βρίσκουν προστασία εκατοντάδες εκπρόσωποι της μεσογειακής πανίδας και χλωρίδας, καθώς και τα εκατοντάδες χιλιάδες αποδημητικά πτηνά που περνούν τα στενά κάθε χρόνο.

Στην στρατιωτική κληρονομιά του Γιβραλτάρ, συγκαταλέγονται επίσης τα περίπου 70 χιλιόμετρα τούνελ πολλαπλών χρήσεων, που έχουν ανοιχθεί στο εσωτερικό του βράχου κατά τη διάρκεια των πολιορκιών του 18ου αιώνα αλλά και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόσφατα, μέρος αυτών των τούνελ άνοιξε για το κοινό και είναι επισκέψιμο κατόπιν συνεννόησης με τη στρατιωτική διοίκηση. Το Γιβραλτάρ έχει μία ιδιαίτερα σημαντική ναυτική βάση και μία ιδιαίτερη στρατιωτική παράδοση.

Οι κάτοικοι του Γιβραλτάρ είναι ένα ιδιαίτερο μείγμα Μαροκινών, Ισπανών, Μαλτέζων και -φυσικά- Βρετανών. Επίσημη γλώσσα τα αγγλικά, αν και το πιο πιθανό είναι να ακούτε παντού Ισπανικά, ακόμα και από τους "bobbies". Υπάρχει μία αξιωσημείωτη εβραϊκή κοινότητα με τέσσερις συναγωγές.

Λόγω του ότι οι τιμές εκεί είναι ιδιαίτερα χαμηλές, εξαιτίας των χαμηλών/ανύπαρκτων δασμών, κάθε μέρα οι δρόμοι της πόλης γεμίζουν από Ισπανούς που διασχίζουν το διάδρομο του αεροδρομίου και έρχονται εδώ για τα καθημερινά ψώνια τους. Οι συναλλαγές γίνονται σε τρία νομίσματα: Λίρες Γιβραλτάρ, Στερλίνες και Ευρώ. Η ισοτιμία της λίρας γιβραλτάρ με τη στερλίνα είναι σταθερά 1:1 και μπορείτε να κάνετε μία πληρωμή χρησιμοποιώντας κέρματα και χαρτονομίσματα και από τα δύο νομίσματα. Κέρματα και χαρτονομίσματα ευρώ είναι επίσης παντού αποδεκτά, αλλά η ισοτιμία που δίνεται συνήθως δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή.

Και πόσο σου κόστισε όλο αυτό;

Έχουμε και λέμε...

• 
  
  Αθήνα-Λονδίνο-Αθήνα με τη British Airways: €260
  
  
  
• 
  
  Λονδίνο-Γιβραλτάρ-Λονδίνο με την easyJet: €65
  
  
  
• 
  
  Μετακινήσεις ανάμεσα στα δύο αεροδρόμια του Λονδίνου με τη National Express: €42
  
  
  
• 
  
  Διανυκτέρευση στο O' Callaghan Eliott 4*: περίπου €90, συνήθως είναι κατά πολύ ακριβότερο, αλλά υπάρχουν κι άλλες οικονομικές -αλλά όχι τόσο καλές- λύσεις.
  
  
  
• 
  
  Μετ' επιστροφής εισιτήριο αστικού λεωφορείου στο Γιβραλτάρ: €1,20
  
  
  

Βοτανικοί Κήποι Alameda