Πώς πέρασα στο Όσλο...

Όσλο, το λιμάνι

ΟΚ, ό,τι και να πεις, δίκιο θα έχεις. Τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν διάφορα (και καλά και κακά) με αποτέλεσμα το μπλογκ να έχει μείνει αρκετά πίσω. Στο προηγούμενο επεισόδιο σου είχα αναφέρει ότι θα πήγαινα στη Νορβηγία και την Εσθονία. Θέλοντας να γιορτάσω με κάποιο τρόπο το χαρμόσυνο γεγονός της εξόφλησης της πιστωτικής μου κάρτας από τα έξοδα του ταξιδιού (ως γνωστόν, η Νορβηγία είναι η ακριβότερη χώρα του κόσμου), αποφάσισα να αφιερώσω λίγο χρόνο στο ταξίδι-υπερπαραγωγή του περασμένου Σεπτέμβρη. Κατά χίλια ευρώ φτωχότερος λοιπόν, ανασύρω τις μνήμες μου, κάνω κι ένα copy-paste από τα σχετικά κείμενά μου από ένα αεροπορικό φόρουμ, στο οποίο δραστηριοποιούμαι, δένω τη ζώνη ασφαλείας και το υπερθέαμα (ο Θεός να το κάνει) ξεκινά...

Akerhus Slottet

Αυτό το Όσλο, μας έκατσε λίγο στο λαιμό. Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Όσλο δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να φανταστείς όταν έχεις ακούσει τόσα πολλά για την ευημερία στη Νορβηγία. Λίγο παρακμιακός, με ασιατικό και αφρικανικό αέρα, θα έλεγα. Το ξενοδοχείο μας ήταν το Comfort Hotel Boersparken, σε μία ήσυχη γειτονιά, κοντά στο σταθμό και απέναντι από το Χρηματιστήριο. Με €100, τη νύχτα που δώσαμε, ήμασταν πέρα ως πέρα ικανοποιημένοι. Φαντάσου πόσο παραπάνω κόστιζαν τα άλλα... Αρκετά αξιοπρεπές και με ένα καταπληκτικό, πλούσιο πρωινό, σε μία -κατά τ’ άλλα- αδιάφορη αίθουσα. Τα κρεββάτια ήταν υπέροχα μαλακά και η διακόσμηση ήταν η επιτομή του σκανδιναβικού ντηζάιν.Η απογευματινή μας βόλτα είχε ξεκινήσει. Βασικά, είδαμε μία υπέροχη δύση από το φρούριο του Akershus, το οποίο αποτελεί ακόμα στρατιωτική μονάδα. Στην απένταντι ακριβώς πλευρά βρίσκεται το Aker Brygge, μία περιοχή εμπορικών καταστημάτων και εστιατορίων, κατά μήκος της προκυμαίας, ενώ ακριβώς πίσω βρίσκονταν νεόδμητες, καλόγουστες πολυκατοικίες με τεράστια παράθυρα, από τα οποία μπορούσες να θαυμάσεις το υπέροχο σκανδιναβικό στυλ των εσωτερικών χώρων.

Σούρουπο στο λιμάνι του Όσλο






Καταπληκτικές πολυκατοικίες κοντά στο Aker Brygge

Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στο φθινοπωρινό Όσλο. Τα Βασιλικά Ανάκτορα ήταν η ατραξιόν-παρωδία. Κτισμένα σε ένα ύψωμα, προσφέρουν εντυπωσιακή θέα στους γαλαζοαίματους, αλλά πραγματικά τα θεωρώ απίστευτα βαρετά. Φοβερή λεπτομέρεια, η τεράστια τριγωνική αλάνα με αμμοχάλικο, μπροστά από το ανάκτορο που με λίγη φαντασία θα μπορούσε να αποτελέσει και γήπεδο μπητς-βόλλεϊ, μάντρα οικοδομικών υλικών, νορβηγική ψαραγορά ή τέλος πάντων κάτι σαφώς πιο χρήσιμο από το να περπατάς εκεί και μετά να πατάς με την άμμο στα παπούτσια πάνω στα πανάκριβα χαλιά της Μεγαλειοτάτης. Δεν της έφτανε που ο Διάδοχος πήρε για νύφη μια εξώλης και προώλης, με έτοιμο παιδί, θα έχει να βάζει και την ηλεκτρική σκούπα κάθε μέρα για να μαζεύει την άμμο. Δράμα! ή ακόμα καλύτερα Drama Queen!

Το Όσλο είναι πανάκριβο, όπως πανάκριβη είναι τελικά ολόκληρη η Νορβηγία, με μία εξαίρεση τα νησιά του Αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ, λόγω του ιδιαίτερου καθεστώτος φοροελαφρύνσεων. Ομολογώ ότι ο φίλος μου ο Χρήστος, με είχε προειδοποιήσει ότι το Όσλο ήταν ένα μεγάλο χωριό, και ειλικρινά, το βρήκα σαν μία πόλη χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τη wikipedia και το Lonely Planet, ετυμολογικά, το όνομα σημαίνει "Λιβάδι κάτω απο το φαράγγι" (κάτι σαν την ελληνική Κάτω Τραχανοπλαγιά) Στην ολοήμερη βόλτα μας στην πόλη, συνειδητοποίησα ότι μία μέρα είναι αρκετή για να το γνωρίσεις. Έχοντας επισκεφθεί όλες τις σκανδιναβικές πρωτεύουσες, πλην του Ελσίνκι και του Μαρίεχαμν των νησιών Αχβενανμάα (μα πώς μου ξέφυγαν τα Νησιά Αχβενανμάα; Να σημειωθεί στα πρακτικά για περαιτέρω ταξιδιωτική έρευνα), το κατατάσσω τελευταίο από τις «μεγάλες» σκανδιναβικές πρωτεύουσες. Το σταλινικής αισθητικής δημαρχείο ήταν μία οχληρία για το αισθητήριο της όρασης, και το συντριβάνι δεν έσωζε την κατάσταση.

To άθλιο Δημαρχείο (κι ένας παραπάνω λόγος να πέσεις στα ναρκωτικά).







Η Όπερα

Η Όπερα αποτελούσε ένα φοβερό και τολμηρό αρχιτεκτονικό επίτευγμα, με ανεμπόδιστη θέα προς την πρωτεύουσα και την υπέροχη σκανδιναβική φύση που κυριολεκτικά την περικλείει. Κι αν μάθαμε κάτι σε αυτό το ταξίδι, ήταν ότι στη Νορβηγία, η φύση ήταν ο αδιαφιλονίκητος νικητής, που έκλεβε την παράσταση, ίσως γιατί εκεί τη σέβονται περισσότερο απ’ ό,τι εμείς εδώ στα Νότια. Αλλά για να είμαστε και δίκαιοι, οι Νορβηγοί έχουν κι αυτοί πολύ λερωμένη τη φωλιά τους... θυμηθείτε τη φαλαινοθηρία και το ότι επιτρέπουν ακόμα το κυνήγι της φώκιας, παρά την παγκόσμια κατακραυγή.Βέβαια, είχαμε και την ευκαιρία για λίγο spotting στο λιμάνι... το LN-CAI ήταν εκεί με livery νορβηγικού 11888!

Τις Κυριακές, μπορείτε να παρακολουθήσετε ΔΩΡΕΑΝ μία από τις παραστάσεις Όπερας. Το ουρλιαχτό θέλει την ώρα του, αλλά εμείς είχαμε άλλα σχέδια: Αν βρεθείτε στο Όσλο, μην παραλείψετε την επίσκεψη στην Εθνική Πινακοθήκη (Nasjonalgalleriet) και ιδιαίτερα στην αίθουσα με τα έργα του Έντβαρντ Μούνκ και τη διάσημη «Κραυγή». Απλά ανυπέρβλητος!Οι ώρες πέρασαν και μετά το γεύμα μας, πήραμε την άγουσα για το σιδηροδρομικό σταθμό, αυτή τη φορά με το κανονικό τραίνο, το οποίο κάνει το διπλάσιο χρόνο μεν από το πανάκριβο Flytoget, κοστίζει μόλις €11 δε... Μας κυνηγούσε κανείς; Δε νομίζω! Είχαμε αρκετό χρόνο για να πάμε στο Gardermoen και να τσεκάρουμε για την πρώτη πτήση μας με μία εταιρεία-φετίχ και απωθημένο, τουλάχιστον για μένα: ESTONIAN AIR, ερχόμαστε!