To ονειρικό TALLINN!

Στις γειτονιές της Toompea

Χωρίς αμφοβολία, το Ταλλίν είναι το αποτελεί μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης. Η προέκταση της Λεωφόρου Narva, όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο μας, θα σας βγάλει στην οδό Vana Viru, το δρόμο που περνάει από τη μεγαλύτερη είσοδο της παλιάς πόλης. Από κει και πέρα, κλείστε τον ταξιδιωτικό οδηγό και χαθείτε στα πλακόστρωτα του μεσαιωνικού Ταλλίν. Το ταξίδι στο χρόνο έχει ήδη αρχίσει!

H Vana Viru


Πρώτη στάση σας, λογικά θα είναι η Raekoja Plats, η Πλατεία του Δημαρχείου, όπου και θα δείτε αυτό το υπέροχο κτίριο που περισσότερο θυμίζει εκκλησία παρά δημαρχείο. Η πλατεία είναι γεμάτη από πολλά υπέροχα καφέ και εστιατόρια, αλλά εμείς θα σας λέγαμε να επιλέξετε κάτι πιο μακρυά. Raekoja Plats

Το Δημαρχείο του Ταλλίν. Στην κορυφή του πύργου βρίσκεται ο ανεμοδείκτης του Vana Toome (του γέρο-Θωμά)

Από εκεί και πέρα, οι ανηφορικοί δρόμοι θα σας βγάλουν στο λόφο Toompea, όπου βρίσκεται ο ρωσικός καθεδρικός του Αλεξάντρ Νιέφσκυ, ένα εξαιρετικό δείγμα ρωσικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής. Ακριβώς απέναντι από τον καθεδρικό θα δείτε το κτίριο του Κοινοβουλίου, στο σημείο που οι Δανοί έκτισαν το 1219, το φρούριο και στάθηκε η αιτία να αποκτήσει η πόλη το σημερινό της όνομα, μια και Taani Linn σημαίνει Φρούριο των Δανών. Ήδη από τον 9ο αιώνα υπήρχαν ίχνη οχυρώσεων από τους φιννο-ουγγρικούς πληθυσμούς που είχαν εγκατασταθεί εκεί. Ας μην ξεχνάμε ότι η καταγωγή των εσθονών είναι φινο-ουγγρική και όχι βαλτο-σλαβική, πράγμα που σημαίνει ότι εθνολογικά έχουν πιο πολλά κοινα με τους φινλανδούς, παρά με τους σλαβους, τους Λιθουανούς και τους Λεττονούς, που τους περιβάλλουν.

Ο Ορθόδοξος Καθεδρικός του Αλέξανδρου Νιέφσκυ

Οι προμαχώνες της Toompea, προσφέρουν θέα προς τo λιμάνι και τη θάλασσα (δυτικά και βόρεια) και τη νέα πόλη του Ταλλίνν στα ανατολικά. Και φυσικά, αν η μηχανή σας έχει ευρυγώνιο ή υποστηρίζει πανοραμικές λήψεις, μην ξεχάσετε να ενεργοποιήετε τη σχετική λειτουργία.

Άποψη της παλιάς πόλης από τους προμαχώνες της Toompea

Προσωπικά, θεωρώ ότι το Ταλλίν είναι πολύ πιο όμορφο απ' ό,τι φαίνεται στις φωτογραφίες διάφορων τουριστικών οδηγών και διαφημιστικού υλικού. Με εντυπωσίασε το ότι ο κόσμος ήταν χαμογελαστός και πρόθυμος να βοηθήσει κάτι το οποίο δυστυχώς δεν έχω ακούσει για άλλες πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πράγα.

Για δείπνο, θα σας προτείναμε το Vanaema Juures (Το Σπίτι της Γιαγιάς), όπου η αξιαγάπητη Αννελί θα σας προτείνει διάφορα υπέροχα παραδοσιακά πιάτα. Το τεράστιο τηγάνι με το αυγό "μάτι" στην είσοδο είναι το σήμα κατατεθέν του καταστήματος και εκτέλεί χρέη πινακίδας. Ο χώρος είναι ένα ατμοσφαιρικό υπόγειο-κελλάρι διακοσμημένο με διάφορα παλιά αντικείμενα από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, όπως ένα ρολόι και ένα ξύλινο ραδιόφωνο. Εγώ πήρα ένα μοσχαρίσιο φιλέτο με λαχανικά και σάλτσα μήλου και δαμάσκηνα. Ήταν πραγματικά απολαυστικό, όπως καταπληκτική ήταν και η διάσημη εσθονική μπύρα Saku. (Διεύθυνση: Rataskaevu tänav 12, συνιστάται κράτηση, καθ' ότι ο χώρος είναι ιδιαίτερα περιορισμένος.)

Ως προς τη διαμονή σας, θα σας προτείναμε να το τολμήσετε και να μείνετε σε κάποιο από τα πολυτελή ξενοδοχεία της μεσαιωνικής πόλης και όχι στη νέα πόλη, όπου μείναμε εμείς. Ενδεικτικά σας προτείνουμε το Three Sisters το οποίο είναι αρκετά ακριβό, σε σχέση με άλλα ανάλογα ξενοδοχεία που μπορείτε να βρείτε γύρω στα €80 τη νύχτα. Ενδεικτικά, το Reval Hotel Central 4* που μείναμε εμείς, χρέωνε τη διανυκτέρευση στα €60, και βρισκόταν πέντε λεπτά με τα πόδια από τη Vana Viru.

Αν το πρόγραμμά μας δεν ήταν τόσο φορτωμένο, πιστεύω ότι δύο μέρες ακόμα θα ήταν απαραίτητες για να εξερευνήσετε ολόκληρο το Ταλλίν, με τα ιδιαίτερα μουσεία του, όπως το Μουσείο της Κατοχής (και για όποιον δεν κατάλαβε, αναφέρεται στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης), μία μονοήμερη εκδρομή με την Estonian Air Regional στο Kuressaare, την μεγαλύτερη πόλη του μεγαλύτερου νησιού της χώρας, Saaremaa. Επίσης, με δύο μέρες παραπάνω, μπορείτε να δείτε το Τάρτου και το Πάρνου, τις δύο ιστορικές πόλεις της Εσθονίας, η πρώτη γνωστή για το πανεπιστήμιό της, η δεύτερη για τα θέρετρά της. Μπορείτε να συμπεριλάβετε το Ταλλίν ως τελευταίο σταθμό στα πλαίσια μιας ευρύτερης εκδρομής σας σε Λεττονία, Λιθουανία και Εσθονία. Φιλική συμβουλή, να αποφύγετε να το επισκεφθείτε σαββατοκύριακα, λόγω των ορδών Φινλανδών που το κατακλύζουν σε αναζήτηση φθηνού αλκοόλ.

Χωρίς άλλα σχόλια...

Κι επειδή το Ταλλίν είναι γνωστό και από την πολύ γνωστή εσθονική ταινία “Σκοτάδι στο Ταλλίν” (Tallinn pimeduses), παρακάτω θα βρείτε και λίγες εικόνες από το ατμοσφαιρικό, νυχτερινό Ταλλίν.

ESTONIAN AIR: η απόλυτη εσθονή!

Σήμερα το μενού έχει τριπ ρηπόρτ. Οι περισσότεροι θα το βρείτε βαρετό, αλλά εγώ αγάπησα την Estonian Air και τα υπέροχα πληρώματά της!

Για μένα, η Estonian Air (στα εσθονικά τη γράφουν και τη λένε Estonian Airi) αποτελούσε μία εταιρεία-απωθημένο, το ίδιο και η Εσθονία. Από το 1994 άκουγα για τις ομορφιές του μεσαιωνικού Ταλλίν. Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε κάπου 14 χρόνια αργότερα. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, δημοσιεύσεις για την Εσθονία με τραβούσαν σα μαγνήτης. Κάθε φορά που έβλεπα και άκουγα τη γειτόνισσα μου, τη Γιουλιάνα να μιλάει στους δικούς της, στα εσθονικά, ένοιωθα ένα κατιτίς, μια ταραχή, μια ανατριχίλα. Για μένα ήταν μία γλώσσα που με τρελλαινε... Πολλοί θεωρούν τα ρώσικα ή τα γαλλικα σέξυ. Εμένα, αφήστε με να πιστεύω ότι τα εσθονικά ήταν η γλώσσα που θα με έκανε να σαλτάρω. Προσπάθησα να μάθω, αλλά επειδή η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη, το πρότζεκτ έμεινε πίσω...Βέβαια, και η Estonian είχε κάνει κάποιες επιλογές τις οποίες εγώ θεωρώ τραγικές: κατ' αρχάς πούλησε τα απαυγάσματα της σοβιετικής αεροδιαστημικής Τουπόλεφ 134 και πήρε Μπόινγκ 737.



Μέρσυ, δηλαδή! "Είσαι εντελώς ασυγχώρητη, και κάποια μέρα θα το μάθω να το λέω και να το γράφω στα εσθονικά και θα έρθω να σου το ξαναπώ". Μετά τακίμιασε με τους σκανδιναβούς και πλάκα θα 'χει να τη δούμε και regional member της Αστροσυμμαχίας (Star Alliance). Ας είναι! Τσεκάραμε το πρώτο κουπόνι του τελευταίου μας χάρτινου εισιτηρίου. Η Estonian Air, δεν είχε και δεν έχει γραφεία στην Ελλάδα μας, αλλά υπήρχε τρόπος να εκδώσω τα εισιτήρια. Ας είναι καλά η πλατφόρμα της Hahn Air! Κι έτσι, με μόλις €104 τελική, είχαμε στα χέρια μας το μετ' επιστροφής εισιτήριο από το Όσλο για το Ταλλίν.

Η επιβίβαση ξεκίνησε στην ώρα της, λίγα λεπτά μετά τις 19:00. Το υπέροχα βαμμένο 737-300 της OV μας προκαλούσε μπούμε. Υποδοχή από ένα υπέροχο πλήρωμα, σε μία τυπική καμπίνα. Η θέση 12F ειχε επιλεγεί μέσω του συστήματος κρατήσεων. Τα σχόλια πιστεύω ότι περιττεύουν.

Αλλά και οι υπόλοιπες θέσεις δεν είχαν άσχημο seat pitch, έτσι τουλάχιστον πίστευα, μέχρι που έριξα μια ματιά στο τελευταίο φύλλο του in-flight περιοδικού της Estonian. Ανάλογα με το πού καθόσουν είχες και ανάλογο seat pitch, τουλάχιστον στα 737-500 τους. Πρέπει να ήμουν μακράν ο τυχερότερος επιβάτης. Σχετική σελίδα ΕΔΩ

Καλωσόρισμα από τον captain, ο οποίος είχε το απίστευτο όνομα Γιούρι Γκαγκάριν! “Δεν υπάρχει αυτό που ακούω”, σκέφτηκα, αλλά μετά παραδέχθηκα ότι αν δεν υπήρχε Κ1 τότε την είχαμε βάψει. Η δε πληθωρική και σχετικά ηλικιωμένη ηγουμένη, άρχισε τα καλωσορίσματα, ενώ ανάμεσα στα μέλη του πληρώματος, βρισκόταν το καταπληκτικό προσωπάκι που θα δείτε κάτω δεξιά στην παρακάτω εικόνα από το in-flight περιοδικό, το οποίο φυλάω να κάνει παρέα με το τεύχος του Suluk της Air Greenland. Πρόκειται για την τελευταία κοπέλα στα δεξιά. Με ένα τέτοιο πλήρωμα ήταν δυνατόν να μην αγαπήσω αυτήν την πτήση;

Σχετική εικόνα της ΘΕΑΣ και χρήσιμα τηλέφωνα ΕΔΩ!

Απογείωση στην ώρα μας και κατεύθυνση προς ανατολικά. Το φεγγάρι είχε ήδη βγει και η θέα από το παράθυρο έκανε την πτήση ακόμα πιο ενδιαφέρουσα... Τί να πρωτοθαυμάσεις: την θεά της καμπίνας ή τη θέα έξω;

Εδώ βλέπεις και το βίντεο

Η Estonian δεν προσφέρει πλέον δωρεάν γεύματα στους επιβάτες της οικονομικής. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθεί και μοιράζει εφημερίδες και προσφέρει διάφορα σνακ επί πληρωμή. Αποφάσισα να αγοράσω ένα στρούντελ σπανακιού (σαν σπανακόπιτα σφολιάτα με μπεσαμέλ και τυρί ήταν) μαζί με χυμό ρόδι (μάρκα 4U), ο οποίος είχε φτάσει στο galley από το εξωτικό Αζερμπαϊτζάν. Όλα αυτά έναντι €4. Τυπική πτήση με 737 (μην περιμένετε κάτι το φοβερό) πέρα από το απίστευτα θορυβώδες τρίξιμο κατά το φρενάρισμα της προσγείωσης στο Ülemiste του Ταλλίν. Αποβίβαση στη νέα πτέρυγα του αεροσταθμού, του οποίου η διαμόρφωση έχει γίνει σε ένα εντελώς σκανδιναβικό στύλ: απλά, λιτά και λειτουργικά. Αφού άλλάξαμε €100 και πήραμε 1360 κορώνες, αποφασίσαμε να μην πάρουμε το λεωφορείο αλλά να μπούμε σε ένα ταξί και να πάμε στο Reval Hotel Central λίγα μέτρα πριν την είσοδο της μεσαιωνικής πόλης. Κι εκεί που περιμέναμε σίγουρο rip-off από έναν ταξιτζή πρώην “σοβιετίας”, ο εντιμότατος Αλεξάντρ μας χρέωσε ό,τι ακριβώς έγραφε το ταξίμετρο: κάτι λιγότερο από €8. Σπασίμπα Αλεξάντρ!

Και τώρα, η ώρα της κρίσης:

Λοιπόν, μεγάλε: εγώ ρωτάω, εσύ απαντάς:Πρώτη φορά με Estonian, πως σου φάνηκε;

Μα καλά, δε διάβασες;

Και το σπανακοστρούντελ;

Μια χαρά ήταν. Λίγο μικρό αλλά νοστιμότατο.


Δηλαδή σ' άρεσε;

Όλα με προδιέθεταν θετικότατα. Υπέροχη θέση, φιλικό πλήρωμα, Κ1 με όνομα βαρύ σαν ιστορία, εσθονικάααααα... αν πετούσα και με το Ty-134... θα ήταν η απόλυτη πτήση. Υπάρχει τρόπος, ακόμα και από το τίποτα, να βγάλεις ένα αεροπορικό μπιζουδάκι! Χίλιες φορές "no frills" Σκανδιναβικές πτήσεις, παρά "πολιτισμένες" Βαλκανικές!

Δώσε βαθμό και πες μας κάτι εσθονικό:

4/5... Armastame Estonian Airi! (Αγαπάμε Estonian Air!)

BONUS:

Ο Mart Lubi, chief pilot στα 737, είναι μάλλον το αγαπημένο παιδί της Estonian. Toν περασμένο Μάιο, μας πληροφορούσε ότι το site της εταιρείας θα ήταν για λίγες μέρες κλειστό λόγω μετάβασης από το Sabre στο Amadeus, σηματοδοτώντας παράλληλα το πέρασμα στην εποχή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και των νέων τεχνολογιών. Η εταιρεία του ήταν από τις τελευταίες ευρωπαϊκές αεροπορικές που υλοποίησαν το ηλεκτρονικό εισιτήριο.

Κι ο Mart Lubi, συνεχίζει να ανακοινώνει ευχάριστα νέα, αυτή τη φορά τη συμμετοχή των παιδιών στο SAS EuroBonus! Τυχεροί οι πολύτεκνοι Εσθονοί!Αν έχεις παιδιά και θες να τα κάνεις μέλη στο SAS EuroBonus, βλέπεις την εικόνα ΕΔΩ!

Αυτά για σήμερα... σε αφήνω τώρα γιατί στη ΝΕΤ θα δείξει την εκπομπή της Μάγιας Τσόκλη από τη ΓΡΟΙΛΑΝΔΙΑ... ελπίζω ότι κατάλαβες γιατί καίγομαι να τη δω...

Πώς πέρασα στο Όσλο...

Όσλο, το λιμάνι

ΟΚ, ό,τι και να πεις, δίκιο θα έχεις. Τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν διάφορα (και καλά και κακά) με αποτέλεσμα το μπλογκ να έχει μείνει αρκετά πίσω. Στο προηγούμενο επεισόδιο σου είχα αναφέρει ότι θα πήγαινα στη Νορβηγία και την Εσθονία. Θέλοντας να γιορτάσω με κάποιο τρόπο το χαρμόσυνο γεγονός της εξόφλησης της πιστωτικής μου κάρτας από τα έξοδα του ταξιδιού (ως γνωστόν, η Νορβηγία είναι η ακριβότερη χώρα του κόσμου), αποφάσισα να αφιερώσω λίγο χρόνο στο ταξίδι-υπερπαραγωγή του περασμένου Σεπτέμβρη. Κατά χίλια ευρώ φτωχότερος λοιπόν, ανασύρω τις μνήμες μου, κάνω κι ένα copy-paste από τα σχετικά κείμενά μου από ένα αεροπορικό φόρουμ, στο οποίο δραστηριοποιούμαι, δένω τη ζώνη ασφαλείας και το υπερθέαμα (ο Θεός να το κάνει) ξεκινά...

Akerhus Slottet

Αυτό το Όσλο, μας έκατσε λίγο στο λαιμό. Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Όσλο δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να φανταστείς όταν έχεις ακούσει τόσα πολλά για την ευημερία στη Νορβηγία. Λίγο παρακμιακός, με ασιατικό και αφρικανικό αέρα, θα έλεγα. Το ξενοδοχείο μας ήταν το Comfort Hotel Boersparken, σε μία ήσυχη γειτονιά, κοντά στο σταθμό και απέναντι από το Χρηματιστήριο. Με €100, τη νύχτα που δώσαμε, ήμασταν πέρα ως πέρα ικανοποιημένοι. Φαντάσου πόσο παραπάνω κόστιζαν τα άλλα... Αρκετά αξιοπρεπές και με ένα καταπληκτικό, πλούσιο πρωινό, σε μία -κατά τ’ άλλα- αδιάφορη αίθουσα. Τα κρεββάτια ήταν υπέροχα μαλακά και η διακόσμηση ήταν η επιτομή του σκανδιναβικού ντηζάιν.Η απογευματινή μας βόλτα είχε ξεκινήσει. Βασικά, είδαμε μία υπέροχη δύση από το φρούριο του Akershus, το οποίο αποτελεί ακόμα στρατιωτική μονάδα. Στην απένταντι ακριβώς πλευρά βρίσκεται το Aker Brygge, μία περιοχή εμπορικών καταστημάτων και εστιατορίων, κατά μήκος της προκυμαίας, ενώ ακριβώς πίσω βρίσκονταν νεόδμητες, καλόγουστες πολυκατοικίες με τεράστια παράθυρα, από τα οποία μπορούσες να θαυμάσεις το υπέροχο σκανδιναβικό στυλ των εσωτερικών χώρων.

Σούρουπο στο λιμάνι του Όσλο






Καταπληκτικές πολυκατοικίες κοντά στο Aker Brygge

Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στο φθινοπωρινό Όσλο. Τα Βασιλικά Ανάκτορα ήταν η ατραξιόν-παρωδία. Κτισμένα σε ένα ύψωμα, προσφέρουν εντυπωσιακή θέα στους γαλαζοαίματους, αλλά πραγματικά τα θεωρώ απίστευτα βαρετά. Φοβερή λεπτομέρεια, η τεράστια τριγωνική αλάνα με αμμοχάλικο, μπροστά από το ανάκτορο που με λίγη φαντασία θα μπορούσε να αποτελέσει και γήπεδο μπητς-βόλλεϊ, μάντρα οικοδομικών υλικών, νορβηγική ψαραγορά ή τέλος πάντων κάτι σαφώς πιο χρήσιμο από το να περπατάς εκεί και μετά να πατάς με την άμμο στα παπούτσια πάνω στα πανάκριβα χαλιά της Μεγαλειοτάτης. Δεν της έφτανε που ο Διάδοχος πήρε για νύφη μια εξώλης και προώλης, με έτοιμο παιδί, θα έχει να βάζει και την ηλεκτρική σκούπα κάθε μέρα για να μαζεύει την άμμο. Δράμα! ή ακόμα καλύτερα Drama Queen!

Το Όσλο είναι πανάκριβο, όπως πανάκριβη είναι τελικά ολόκληρη η Νορβηγία, με μία εξαίρεση τα νησιά του Αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ, λόγω του ιδιαίτερου καθεστώτος φοροελαφρύνσεων. Ομολογώ ότι ο φίλος μου ο Χρήστος, με είχε προειδοποιήσει ότι το Όσλο ήταν ένα μεγάλο χωριό, και ειλικρινά, το βρήκα σαν μία πόλη χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τη wikipedia και το Lonely Planet, ετυμολογικά, το όνομα σημαίνει "Λιβάδι κάτω απο το φαράγγι" (κάτι σαν την ελληνική Κάτω Τραχανοπλαγιά) Στην ολοήμερη βόλτα μας στην πόλη, συνειδητοποίησα ότι μία μέρα είναι αρκετή για να το γνωρίσεις. Έχοντας επισκεφθεί όλες τις σκανδιναβικές πρωτεύουσες, πλην του Ελσίνκι και του Μαρίεχαμν των νησιών Αχβενανμάα (μα πώς μου ξέφυγαν τα Νησιά Αχβενανμάα; Να σημειωθεί στα πρακτικά για περαιτέρω ταξιδιωτική έρευνα), το κατατάσσω τελευταίο από τις «μεγάλες» σκανδιναβικές πρωτεύουσες. Το σταλινικής αισθητικής δημαρχείο ήταν μία οχληρία για το αισθητήριο της όρασης, και το συντριβάνι δεν έσωζε την κατάσταση.

To άθλιο Δημαρχείο (κι ένας παραπάνω λόγος να πέσεις στα ναρκωτικά).







Η Όπερα

Η Όπερα αποτελούσε ένα φοβερό και τολμηρό αρχιτεκτονικό επίτευγμα, με ανεμπόδιστη θέα προς την πρωτεύουσα και την υπέροχη σκανδιναβική φύση που κυριολεκτικά την περικλείει. Κι αν μάθαμε κάτι σε αυτό το ταξίδι, ήταν ότι στη Νορβηγία, η φύση ήταν ο αδιαφιλονίκητος νικητής, που έκλεβε την παράσταση, ίσως γιατί εκεί τη σέβονται περισσότερο απ’ ό,τι εμείς εδώ στα Νότια. Αλλά για να είμαστε και δίκαιοι, οι Νορβηγοί έχουν κι αυτοί πολύ λερωμένη τη φωλιά τους... θυμηθείτε τη φαλαινοθηρία και το ότι επιτρέπουν ακόμα το κυνήγι της φώκιας, παρά την παγκόσμια κατακραυγή.Βέβαια, είχαμε και την ευκαιρία για λίγο spotting στο λιμάνι... το LN-CAI ήταν εκεί με livery νορβηγικού 11888!

Τις Κυριακές, μπορείτε να παρακολουθήσετε ΔΩΡΕΑΝ μία από τις παραστάσεις Όπερας. Το ουρλιαχτό θέλει την ώρα του, αλλά εμείς είχαμε άλλα σχέδια: Αν βρεθείτε στο Όσλο, μην παραλείψετε την επίσκεψη στην Εθνική Πινακοθήκη (Nasjonalgalleriet) και ιδιαίτερα στην αίθουσα με τα έργα του Έντβαρντ Μούνκ και τη διάσημη «Κραυγή». Απλά ανυπέρβλητος!Οι ώρες πέρασαν και μετά το γεύμα μας, πήραμε την άγουσα για το σιδηροδρομικό σταθμό, αυτή τη φορά με το κανονικό τραίνο, το οποίο κάνει το διπλάσιο χρόνο μεν από το πανάκριβο Flytoget, κοστίζει μόλις €11 δε... Μας κυνηγούσε κανείς; Δε νομίζω! Είχαμε αρκετό χρόνο για να πάμε στο Gardermoen και να τσεκάρουμε για την πρώτη πτήση μας με μία εταιρεία-φετίχ και απωθημένο, τουλάχιστον για μένα: ESTONIAN AIR, ερχόμαστε!