LOVE CYPRUS... μικρές κυπριακές ιστορίες

Πηγαίνοντας προς το πρώην οδόφραγμα της οδού Λήδρας

Το πέρασμα της οδού Λήδρας

OK, το ξέρω, έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε που πήγα στην Κύπρο, αλλά δε φαντάζεσαι τί έχω περάσει τον τελευταίο καιρό: ένα συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη (φοβερή ιστορία, να θυμηθώ να σου την πω κάποια μέρα), κάτι γκρουπ ινδονησίων και ταϊβανέζων που δε βρίσκουν θέση να πάνε στην πατρίδα τους, ένα γκρουπ με γριές για την Τήνο, ενώ παράλληλα νοιώθω ότι βρίσκομαι στο μπωλ ενός σουρρεαλιστικού πολυμίξερ της γραφειοκρατίας. Τέλος πάντων ας μη μιζεριάσω άλλο. Ας ξεκινήσουμε με τα του ταξιδιού. Βασικά αλλιώς το είχα σχεδιάσει, αλλιώς μου βγήκαν στην πορεία τα πράγματα. Το ταξίδι αυτό ήταν ένα ταξίδι πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια. Η βόλτα μου στην περιοχή της Ακροπολής της Λευκωσίας, με έφερε μπροστά στο παλιό φοιτητικό μου διαμέρισμα, όπου είδα πως οι ίδιες κουρτίνες που είχα τότε, φαίνονταν ακόμα από τα παράθυρα.

α) Δρώμενο Νο. 1: Οι Κυπριακές Αερογραμμές Την τελευταία φορά που είχα πετάξει με Κυπριακές Αερογραμμές, ήταν στις 5 Ιουλίου 2001. Έκτοτε πολλά άλλαξαν στον αεροπορικό κόσμο (θυμηθείτε την επινόηση νέων χρήσεων των αεροπλάνων και συγκεκριμένα τη δυνατότητα να κατεδαφίζουν πεντάγωνα και ουρανοξύστες). Επιπλέον, είχαμε τη σατανική επινόηση του επίναυλου καυσίμων, τη χρεωκοπία της Swissair, της Sabena και τις εκπτώσεις των παρεχόμενων αεροπορικών υπηρεσιών. Οι Κυπριακές Αερογραμμές εντάσσονται αρμονικότατα στην παραπάνω κατηγορία: ένα μισοπαγωμένο κρουασάν, με μία φέτα γκούντα και μια φέτα ζαμπόν, άτσαλα τοποθετημένες μέσα σε αυτό, ένα αεροπλάνο 19 ετών με το οποίο είχα πετάξει και στο παρελθόν, στα τέλη του προηγούμενου αιώνα και ένα φρικιαστικό seat pitch.

Το σπίτι του Δραγουμάνου Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου

β) Δρώμενο Νο. 2: Το τρελλό λεωφορείο
Μετά από δεκαετίες η Λευκωσία αποκτά - επιτέλους- την πολυπόθητη λεωφορειακή σύνδεση με το Διεθνή Αερολιμένα Λάρνακας. Επιτέλους έχουμε μία εναλλακτική λύση από το να δίνουμε €45 για να πάμε στην πρωτεύουσα της Κύπρου. Βέβαια, τα πουλμανάκια είναι ολίγον τι τριτοκοσμικά αλλά με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 70 χλμ την ώρα, να ξέρετε ότι θα έχετε αρκετό χρόνο να θαυμάσετε την κατα-πληκτική διαδρομή, τις αμέτρητες πινακίδες του αυτοκινητοδρόμου που γράφουν "Λευκωσία" αλλά Λευκωσία να μη φαίνεται. Μην τολμήσετε να μετρήσετε τα αυτοκίνητα που σας προσπερνουν. Θα είναι πολλά, πάρα πολλά... Κόστος εμπειρίας: €5. Φίλοι μου που υπηρέτησαν στην ΕΛ.ΔΥ.Κ, θυμούνται τον ιδιοκτήτη της εταιρείας να τους παίρνει εξοδούχους από το στρατόπεδο και να τους κατεβάζει στη Λευκωσία.

Τώρα, αν σου πω ότι θα ήθελα σαν τρελός να φάω στο Domus, θα με πίστευες;

Δρώμενο Νο. 3 Δεκαπενταυγουστιάτικη Λευκωσία: μια hot πρωτεύουσα
Όταν λέμε "hot" ανφερόμαστε αποκλειστικά και μόνο στη θερμοκρασία. Από οποιαδήποτε άλλη πλευρά, η Λευκωσία είναι "not". Τα πάντα είναι απελπιστικά κλειστά: ο Ζανέττος, το Χαμάμ, η Λωξάντρα, το Domus. Η δεκαπενταυγουστιάτικη Λευκωσία έχει εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους της, οι οποίοι την άφησαν να ψήνεται στους 42 βαθμούς. Τις "Θερμοπύλες" φυλάνε οι χιλιάδες αφρικανοί και ασιάτες λαθρο-μετανάστες, οι "πεταχτούλες" ασιάτισσες της οδού Ρηγαίνης, οι Τουρκοκύπριοι, που περνούν το πέρασμα της οδού Λήδρας και φυσικά τα τίμια στρατευμένα νιάτα της Εθνικής Φρουράς.

Δεν παραλείπω και τους ψυχασθενείς μαζόχες τουρίστες (συμπεριλαμβάνομένου και εμού) οι οποίοι πήγαμε σε αυτήν πόλη καλοκαιριάτικα για να απολαύσουμε ή να ανακαλύψουμε τα κρυφά μυστικά της...

Το μνημείο του Χοσέ Μαρτί
(και για όσους δεν κατάλαβαν, βρισκόμαστε στην Κύπρο και όχι την Κούβα!)

Δρώμενο Νο. 4
Ζήσε τη μιζέρια σου στα... Κατεχόμενα
Το πρωί της Κυριακής αποφάσισα να περάσω στην κατεχόμενη Λευκωσία, πριν πλακώσει ο πολύς κόσμος. Οι αγέλαστοι "αστυνομικοί" του Ψευδοκράτους, πέρασαν τα στοιχεία μου στον υπολογιστή τους και μου έδωσαν τη "βίζα". Έχω πάει αρκετές φορές στην Τουρκία, όπου τουλάχιστον στο αεροδρόμιο της Πόλης οι αστυνομικοί σου ανταπέδιδαν ένα Günaydın. Εδώ πάλι απλά ήταν κακότροποι και τουλάχιστον μίζεροι. Η παρακμή της κατεχόμενης Λευκωσίας μου προξένησε απίστευτη απογοήτευση. Συν το γεγονός ότι έβλεπες δεκάδες ένστολους στρατιώτες καθώς και εκατοντάδες εξοδούχους από τα οροπέδια της Ανατολίας, που έκαναν την εντός των τειχών πόλη να θυμίζει τουρκική επαρχία της Ανατολίας. Η επίσκεψη έγινε με γρήγορο βηματισμό, και δε διήρκεσε πάνω από 20 λεπτά...

Κατεχόμενη ΛευκωσίαΚοντά στην Πύλη της Πάφου