Σε τέτοιες στιγμές, ό,τι και να πει κανείς είναι αδύνατο να περιγράψει τα συναισθήματα που γεννά μία απώλεια ενός ανθρώπου. Λίγες ημέρες πριν είχα χάσει από την ίδια ασθένεια έναν δικό μου άνθρωπο. Μέσα από το "fakellaki" η Αμαλία αφύπνησε συνειδήσεις. Ο αγώνας της για τη ζωή ήταν άνισος μέχρι το τέλος. Η Αμαλία φεύγει από αυτην τη ζωή σε μία ηλικία, κατά την οποία οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε στο ξεκίνημα της. Ας μην το ξεχνάμε και ας μην ξαναπούμε ποτέ ότι δεν αντέχουμε τη ζωή που κάνουμε, όσο δύσκολη και αν είναι αυτή. Πραγματικά δεν ξέρω τη να πω πια...Αμαλία, σε ευχαριστώ για όλα και σου εύχομαι "καλό ταξίδι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου