Εfsanenizi Lefkoşa'da Yaşayın (Ζήστε το Μύθο σας στη Λευκωσία!)

Έξι χρόνια είχαν περάσει από το τελευταίο μου ταξίδι στην Κύπρο. Είχαν βέβαια προηγηθεί τέσσερα χρόνια σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και μόνιμης εγκατάστασης στην "τελευταία διχοτομημένη πρωτεύουσα". Στο διάστημα που μεσολάβησε, κάτι μέσα μου με έτρωγε να ξαναπάω, αλλά ποτέ δεν έπαιρνα την απόφαση. Δεν είχα άλλωστε και κανέναν ιδιαίτερο λόγο. Η ευκαιρία δόθηκε φέτος, όταν ένας φίλος μου, ο Νίκος, πέταξε την ιδέα να πάμε, μια και εκείνος δεν είχε πάει ποτέ του. Στην παρέα προστέθηκε και ένας ακόμη, ο Σπύρος και αμέσως άρχισε η ιεροτελεστία της προετοιμασίας του ταξιδιού. Αφού πετύχαμε τρία από εκείνα τα σούπερ εισιτήρια (κανείς δεν ξέρει ότι πετάτε με €39, και εσείς δεν ξέρετε ότι μετ' επιστροφής και με τους φόρους θα πληρώσετε €121) και βρήκαμε ένα καλό και πολύ οικονομικό ξενοδοχείο στην εντός των τειχών πόλη της Λευκωσίας, κλείσαμε και ένα αυτοκίνητο και το σύνολο μας ήρθε στα €225 το άτομο.

Το ταξίδι ξεκίνησε το απόγευμα της Παρασκευής, αμέσως μετά τη δουλειά είχαμε κανονίσει να βρεθούμε στο αεροδρόμιο. Όλα πήγαν τέλεια, και στις 9:30μμ αφήναμε το ξενοδοχείο μας για τη μύηση στην υπέροχη κυπριακή κουζίνα. Η τελετή της μύησης έγινε στην ταβέρνα του Ζανέττου, στην οδό Τρικούπη της Εντός των Τειχών Λευκωσίας.

Ψηφιδωτό από την εκκλησία των Μαρωνιτών

Η Λευκωσία είναι μία μοναδική πόλη, παρά τις δυστυχίες που την έχουν βρει. Οι μεσαιωνικές οχυρώσεις της είναι ένα πραγματικό επίτευγμα μηχανικής και σχεδιασμού. Αν δεις την εντός των τειχών πόλη από ψηλά αντιλαμβάνεσαι τη μεγαλοφυία του Σαβορνιάνο, που τις σχεδίασε, το 16ο αιώνα. Αφού λοιπόν περπατήσαμε από την Πύλη της Αμμοχώστου μέχρι την Πύλη της Πάφου, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε μέχρι τον Άγιο Δομέτιο, όπου και το πέρασμα προς τα Κατεχόμενα.

H Λευκωσία απο το Google Earth







Η ελεύθερη Λευκωσία

Πρώτο μας μέλημα: να δούμε την αθέατη, μέχρι πρότινος, Λευκωσία. Η εντός των τειχών πόλη έμοιαζε να ακροβατεί ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Την άριστα αναστηλωμένη συνοικία του Arapahmet διαδεχόταν μία τριτοκοσμική συνοικία, όμοια της οποίας δε θυμάμαι να έχω ξαναδεί. Αμέσως μετά, ο δρόμος μας έβγαλε στην Αγία Σοφία των Αυγουστίνων (νυν Selimiye Camii) τη Σκεπαστή Αγορα (Bedesten), το Μεγάλο Χάνι (Büyük Han) και την Πλατεία Σαραγιού (νυν Atatürk Meydanı), όπου και το ξενοδοχείο-καζίνο Saray.

Συνοικία Arapahmet

Street Art στην κατεχόμενη Εντός των Τειχών Λευκωσία

Arapahmet, η αναστηλωμένη με πόρους της Ε.Ε., συνοικία.

Ίσως το πιο γλυκό κομμάτι της κατεχόμενης Λευκωσίας


Büyük Han

H εκτός των τειχών κατεχόμενη Λευκωσία δεν είναι κάτι περισσότερο από μία τυπική τουρκική επαρχιακή πόλη, πράγμα που έδειχνε ότι ουδεμία σχέση είχε με την εκτός των τειχών ελεύθερη Λευκωσία, με τα εμπορικά κέντρα, τις λεωφόρους και τα κτίρια από γυαλί, που κάνει ορισμένα trendy και high class νότια αθηναϊκά προάστια να κοκκινίζουν από ντροπή.

Έμπνευση για το επόμενο σκέλος του ταξιδιού μου είχε δώσει η Δρακούνα, με το υπέροχο ποστ που είχα διαβάσει στο blog της. Ο αυτοκινητόδρομος που οδηγεί προς τα βόρεια, μέσω ενός περάσματος του Πενταδακτύλου μας έβγαλε στην Κερύνεια. Με εξαίρεση το συμπαθητικότατο γραφικό λιμανάκι και το υπέροχο κάστρο της, η υπόλοιπη πόλη της Κερύνειας υποφέρει από την άναρχη δόμηση. Τι να το κάνεις το να μένεις στο υπερλούξ The Colony 5* και πλάι σου να βλέπεις παράγκες;

Κερύνεια: το λιμάνι

Επιστρέψαμε στην ελεύθερη Λευκωσία το απόγευμα και κατευθυνθήκαμε στο τζαμί Ömeriye, όπου λειτουργεί ένα υπέροχο οθωμανικό χαμάμ. Πέρα από την υπέροχη διακόσμηση και την ευχάριστη ατμόσφαιρά του, το Ömeriye Hamam μας προσέφερε μία άνευ προηγουμένου χαλάρωση από την κουραστική μέρα που είχαμε. Μία διαφορά από τα αντίστοιχα τουρκικά χαμάμ της Πόλης, ήταν το ότι αντί για το peştamal, ύφασμα που φοράς γύρω από τη μέση, εδώ σου δίνουν ένα εσώρουχο μίας χρήσης.

Τζαμί Ömeriye (Ελεύθερη Λευκωσία)

Χαμάμ Ömeriye

Ο ήχος της σιωπής: Στρατιωτικό Κοιμητήριο Μακεδονίτισσας

(κοντά στον "προσωρινά κλειστό" Διεθνή Αερολιμένα Λευκωσίας)

Το διήμερο ταξίδι ήταν πραγματικά υπέροχο, από κάθε άποψη. Ακόμα και για μένα, που είχα ζήσει τέσσερα ολόκληρα χρόνια εκεί, μέσα σε 48 ώρες μπόρεσα και είδα περιοχές τις Λευκωσίας, που μέχρι πρόσφατα ήταν off-limits για εμάς.