Η "παραλία" του Qoornooq στη Γροιλανδία: η μοναδική εικόνα από παραλία που έχω στη φωτοθήκη μου... Κάποιος να με στείλει διακοπές επειγόντως σε καμιά κανονική παραλία!Το ξέρω πως έχω καιρό να γράψω μία ανάρτηση στο μπλογκ, δυσαρεστώντας έτσι το φανατικό πενταμελές κοινό μου (Ιλεάνα μου, μη μου πεις πως ακόμα με έχεις home page). Η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι είναι μία εποχή που δεν προλαβαίνω να αφιερώσω χρόνο σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τη δουλειά, ούτε καν στον εαυτό μου. Αν εξαιρέσεις τα παραπάνω αλλά και το ότι έχω πάρει έξι κιλά από τότε που σταμάτησα να πηγαίνω στη διαιτολόγο (λόγω δουλειάς φυσικά, η Εμμανουέλλα είναι αστέρι), με το σύστημα κρατήσεων των ακτοπλοϊκών να μας κάνει το βίο αβίωτο, τις αεροπορικές εταιρείες να "απογειώνουν" τους ναύλους, τον κάθε ψυχασθενή να μου βγάζει το λάδι, αλλά και το ότι έχω δυο μήνες να βγω με τους φίλους μου, ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΥΠΕΡΟΧΑ όπως θα 'λεγαν και οι χαζογκόμενες απ' τις οποίες παίρνει συνέντευξη ο "Ρεπόρτερ Ιορδάνης"!
Σε μία κίνηση απελπισίας έκοψα ένα εισιτήριο για την Κύπρο... προφανώς επηρεασμένος από τη διαφημιστική καμπάνια του ΚΟΤ (Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού) ή το γεγονός ότι στο σπίτι πιάνουμε το ΡΙΚ καλύτερα απ' ό,τι το STAR. Ίσως να φταίει κι ο Τάκης που μου έριξε την ιδέα. Σε λίγες μέρες λοιπόν, πάω τριήμερο στην εξωτική Λευκωσία, η οποία δεκαπενταυγουστιάτικα θα πρέπει να ψήνεται-ξεροψήνεται στους 45 βαθμούς. Να δω την Ευγενία, που 'χουμε να τα πούμε από το 2001, να κάνω κι ένα χαμάμ στο Ömeriye , να περπατήσω τη Λήδρας, να φάω στου Ζαννέττου, να δω την παλιά μου γειτονιά και την κυρία Σούλλα, να περάσω για καφέ απ' την Οκτάνα και ποιος ξέρει τι άλλο... Κατεχόμενα δε με βλέπω να περνάω... είναι και η επέτειος της Εισβολής, άντε ίσως μία βόλτα στην κατεχόμενη εντός των τειχών Λευκωσία, γιατί κάποια πράγματα πρέπει να τα ζεις στο σύνολό τους κι όχι σε κομμάτια. Ίσως το ίδιο θα έπρεπε να κάνουμε και με τη ζωή μας... Ζήσε τη ζωή σου στο σύνολο και όχι χωρίς το πιο σημαντικό της στοιχείο: ΕΣΕΝΑ!
Καλές Διακοπές σε όλους σας και προσεκτικά!
